پیوند عمیق مشارکت و امنیت ملی تبینی بر هشدار مقام معظم رهبری در مورد مشارکت حداقلی [ص۱ از ۲] اختصاصی||تحلیل بیانات رهبری #یادداشت_اول @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 🔸 سیل، زلزله، بیماری‌های خطرناک همه‌گیر، آتش‌سوزی‌‌های گسترده، قحطی و ده‌ها بلای طبیعی دیگر می‌توانند یک کشور را با معضلات بسیار عمیق و اساسی روبرو کنند اما چنین وقایعی، درصد بسیار کمی از مشکلات همه‌ روزه نوع انسانی را به خود اختصاص داده‌اند. در واقع بزرگ‌ترین مشکلات امروز جامعه بشری، ناشی از تهدیدات برخاسته از ذات طبیعت نیست بلکه نشأت یافته از نحوه تعامل اعضای جامعه انسانی با یکدیگر است. صرفا نگاه به خطر نابودی چندباره سطح کره زمین به همراه اکثریت ساکنین آن (انسان‌ها و بسیاری از انواع حیوانی) توسط زرادخانه‌های اتمی موجود در کمتر از ۱۰ کشور دنیا نشان می‌دهد که آنچه نوع انسانی و حتی غیر انسانی را تهدید می‌کند، خود انسان‌ها هستند تا خطرات و بلایای طبیعی. 🔸 از ابتدای تشکیل جامعه انسانی بر روی کره زمین، اعمال تهدید از جانب یکی از اعضا یا جوامع انسانی نسبت به اعضای دیگر همواره وجود داشته است و این انسان‌ها یا جوامع مستکبر بوده‌اند که پایه کنش‌های خود را بر روی بهره‌کشی نامشروع از دیگر اعضای جامعه انسانی به نفع خود قرار داده‌اند. مستکبر به دنبال استعلاست و لو به خوبی متوجه باشد هیچ حقی در این مورد ندارد. او نیز بدون ایجاد تهدید علیه دیگران نمی‌تواند آن‌ها را به انقیاد بکشد و به مقصود خود برسد. نگاهی اجمالی به تاریخ بشریت به خصوص از عصر استعمار به بعد، به خوبی نشان می‌دهد که چگونه مستکبرین، علاوه بر ملت خود، دیگر ملل را نیز به استضعاف کشانده و به منظور رسیدن به منافع خود قربانی کرده‌اند. 🔸 مشاهده واقعیت‌ روابط بین‌الملی نشان می‌دهد ایجاد تهدید و موج‌سواری بر روی آن، هیچ‌گاه از سوی مستکبرین متوقف نشده بلکه همواره به صورت روزآمد و خلاقانه توسط آنان استمرار یافته است. حقیقتا انکار بداهت این واقعیت آشکار به سطحی عمیق از بلاهت محتاج است! بنابراین «تهدید» یک واقعیت است؛ چه طبیعی یا انسانی و چه در سطح گسترده یا محدود. آنچه مهم است این است که باید در برابر تهدید‌، «امنیت» را فراهم کرد و امنیت در صورتی که کشور، قدرت درون‌زایی برای مقابله با آن تهدیدها نداشته باشد، فراهم شدنی نیست. 🔸 سال‌هاست که کشور ما به برکت پشتوانه مردمی نظام اسلامی و با هدایت‌های حکیمانه امامین انقلاب، سینه‌هایی ستبر و بازوانی قدرمند برای مقابله با ناامنی داشته‌ است. این امنیت، در منطقه‌ای از جهان فراهم شده که بی‌وجه نیست اگر آن را پرچالش‌ترین محدوده در کره زمین به لحاظ تضاد منافع بین‌الملی بنامیم. آنچه این قدرت درون‌زا را ایجاد کرده چیزی جز همان پشتوانه مستحکم مردمی نسبت به نظام اسلامی نبوده و نیست و دیگر مؤلفه‌های ایجاد امنیت همچون اقتدار نظامی، اقتصادی و سخت‌افزاری، در قیاس با آن فرع محسوب می‌شوند. پشتوانه مردمی، قدرت اصلی جمهوری اسلامی و اساسا همین باعث شکل‌گیری دیگر مؤلفه‌های قدرت گردیده است. 🔸 نمایش این قدرت نرم و در عین حال برّنده، در یک مانور بسیار مهم به نام انتخابات رقم می‌خورد و هرچه این مانور، سطح کمتری از این پشتوانه را به نمایش بگذارد، تهدید‌ات امنیتی بیشتری را به سوی کشور هدف جذب می‌کند. 🔸 عراق یکی از ملموس‌ترین مثال‌ها در این مورد می‌باشد. در تاریخ ۳۰ آوریل ۲۰۱۴ مشارکت در انتخابات این کشور، با کاهشی محسوس به ۵۱ درصد رسید و یک ماه و چهار روز بعد یعنی در ۴ ژوئن ۲۰۱۴، داعش از سوریه وارد مرزهای عراق شده و در ۱۰ ژوئن موصل را تصرف کرد. پیشروی داعش به نحو هراسناکی ادامه داشت و حتی سامرا و بغداد در خطر سقوط قرار داشتند. جای بسی سؤال است که چه چیزی باعث شد تا داعش، درست یک ماه بعد از انتخابات عراق به فکر درگیر ساختن خود در یک منطقه بسیار وسیع دیگر باشد به نحوی که منطقه تحت نفوذ داعش به تنهایی از هر کدام از مناطق تحت اختیار دولت‌های رسمی عراق و سوریه، بزرگتر بود؟! @rozaneebefarda