سروش محلاتی؛ نفی دشمن‌ستیزی تحمیلی یا دفاع از حق تخلف منافقان در جنگ؟! [ص1 از 5] #اختصاصی|| پست ویژه @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 آقای سروش محلاتی اخیرا سخنرانی با عنوان «امام حسین (ع) و نفی دشمن ستیزی تحمیلی» ایراد کرد و تلاش کرد حکم جهاد در زمان پیامبر(ص) را صرفا یک حکم الهی و خالی از هر نوع حکم حکومتی الزامی نشان دهد. او مدعی است گرچه جهاد یک واجب شرعی است و ترکش عقاب اخروی دارد، اما مردم مسلمان، حق داشته و دارند حتی در زمان پیامبر خدا و امام معصوم، دشمن ستیزی را نپسندند و در واقع از ایشان تمرد کرده و در زمان مبارزه مسلمین با دشمنان، در خانه بنشینند، بی آنکه پیامبر، موظف یا مجاز به الزام ایشان باشد. او می‌گوید: «مردم گله نیستند که برای آن‌ها جاده بسازیم و به سمت وسویی کشیده شوند و احدی حقّ تخلف از راهی که ما تعیین می‌کنیم را نداشته باشد.» (دقیقه 56) به حسب ظاهر، این را بر مبارزه سیاسی جمهوری اسلامی با جبهه استکبار (که تنها راه پیشرفت حقیقی و مقدمه تعالی روزافزون ایران عزیز در آینده است) نیز تطبیق داده و می‌گوید: «مبارزه هزینه دارد -گاهی زخم و گاهی اجتماعی و اقتصادی و سیاسی به خصوص در دنیای مدرن- آیا توده‌های مردم که می‌خواهند این هزینه‌ها را بپردازند و روز به روز جیبشان کوچک‌تر می‌شود، آمادگی دارند؟ اگر ندارند، نباید...»(دقیقه 57:45) اما استدلال‌های محلاتی بر این ادعا چیست؟ یک: «فَقاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ لا تُكَلَّفُ إِلَّا نَفْسَكَ‏» (نساء، 84) (در راه خدا به جنگ برخیز تو فقط به وظایف و اعمال خودت مکلف هستی) محلاتی می‌گوید: «خداوند به پیامبر می‌فرماید برای قتال در راه خدا، غیر خودت را به سختی و کلفت نینداز خداوند کسانی که کوتاهی می‌کنند را مورد مواخذه قرار می‌دهد، اما پیامبر نباید دیگران را وادار به استقامت و اجبار کند فقط می‌تواند مردم را تشویق کند» محلاتی به علامه طباطبایی نسبت می‌دهد: قرآن تاکید دارد هنگامی که برخی بر جنگ و درگیری خوش ندارند، خودت برو. وظیفه دیگران متوجه خودشان است. استدلال دوم: رفتار امام حسین (ع) در شب عاشورا که یاران را مرخص می‌کردند تا جنگ تحمیلی نباشد. پاسخ به این دو استدلال، در چند شماره بیان می‌گردد: 🔹 اول حکم اسلامی دو نوع است: حکم الهی و حکم حاکم. حکم حاکم در کتب فقهی، موضوعی پرگفتگو است. امام خمینی(ره) می‌نویسند: «وقتی رسول خدا از جهت ریاست و سلطنت خود دستوری دهند مثلاً لشکری را مأمور رفتن به منطقه‌ای نمایند و مردم اطاعت یا عصیان کنند، این اطاعت یا عصیان از خود ایشان است نه از حکم الهی، بله فرمانبری از این اوامر، همانند احکام الهی واجب است، ولی این موارد، فرامین مستقلی از ایشان است که به حکم خداوند، اطاعت از آن واجب است. آیه «اطيعوا الله و اطيعوا ‌الرسولَ و اولي‌الأمر منكم» و برخی آیات دیگر ناظر به این مقام معصومان است.» (الرسائل، قم، 1410، ج1، ص50) دستور حضرت به گروهی خاص برای مبارزه در زمان و مکانی معین، حکم پیامبر است نه مستقیما حکم خداوند. مثلا حکم حکومتی در تصویب مجازات برای متخلّفین از قوانین قاچاق، گمرکات، رانندگی و... وجود دارد. امام‌خمینی(ره) در‍‍ پاسخ به جایگاه این مجازات‌ها چنین مرقوم فرموده‌اند: «در احکام سلطانیه که خارج است از تعزیرات شرعیه، در حکم‏‎ ‎‏اوّلی است، متخلّفین را به مجازات‌های بازدارنده به امر حاکم یا وکیل او می‌توانند مجازات‏‎ ‎‏کنند.‏» (صحیفه امام، ج19، ص472) لذا با توجه به منابع دینی، حاکم اسلامی علاوه بر اینکه باید مرتکبان گناهان (غیر از جرایم مستوجب حد و قصاص) را تعزیر نماید (اگر مصلحتی اهم وجود نداشته باشد) می‌تواند برای تخلف از قوانین، مجازات‌هایی قرار دهد. این‌که شرکت در جنگ الزامی باشد یا خیر، بستگی به تشخیص حاکم دارد، اوست که با شناخت عمیق از اسلام، احکام الهی را بر موارد تطبیق نموده و دستورات لازم را صادر می‌کند. آیا باید متخلفان را تعزیر یا مجازات نماید؟ منوط به شرایط و تشخیص حاکم است. امروزه نیز ورود به سربازی با توجه به موقعیت و شرایط هر کشوری در جهان، بسته به تشخیص مسئولان متفاوت است، در مواردی الزامی و در مواردی اختیاری است. ▪️ادامه یادداشت:👇 ▫️صفحه ۲: https://eitaa.com/rozaneebefarda/9727 ▫️صفحه ۳: https://eitaa.com/rozaneebefarda/9729 ▫️صفحه ۴: https://eitaa.com/rozaneebefarda/9730 ▫️صفحه ۵: https://eitaa.com/rozaneebefarda/9731 🔘 روزنه؛ دریچه ای به تاریخ، سیاست و اندیشه دینی معاصر: https://eitaa.com/joinchat/2032861191C0a0a43a053