یک بام و دو هوای سروش محلاتی! [صفحه ۱ از ۲] اختصاصی|| مجتبی خرقانی @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 محمد سروش محلاتی در سخنرانی دهه اول محرم امسال سلسله جلساتی با موضوع « خطبه سیدالشهداء در منا» داشت که عنوان اصلی آن را به «اعتراض علماء به ظلم‌های دستگاه حاکم» اختصاص داده بود. وی در جلسه اول و دوم این سخنرانی با استفاده از آیه 63 سوره مائده، علمای اسلام را ملزم به اعتراض در مقابل و حاکمان ظلم میداند. «لَوْلا یَنْهاهُمُ الرَّبَّانِیُّونَ وَ الْأَحْبارُ عَنْ قَوْلِهِمُ الْإِثْمَ وَ أَکْلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ مَا کَانُوا یَصْنَعُونَ»(سوره مائده، آیه ۶۳) جناب محلاتی! سالهای سال دولت لیبرال حسن روحانی کشور را با سخنان دروغ و وعده‌های پوچ متوقف و معطل «برجام» نمود. خلاف‌واقع‌های واضحی هم برای رأی آوردن و تلف کردن بیت المال در معطل نمودن کشور به هوای این قرارداد ننگین بر زبان راندند. آیا این خلاف‌گوئی‌ها و وعده های بی پایه و اساس «قولهم الاثم» نبود؟ یادمان نمی‌آید شما که داعیه دار امربه معروف و نهی از منکر علماء و رهبان از قول اثمِ مسئولین هستید؛ اعتراضی کرده باشید. واضح است که اعتراض به دو شیوه امکان پذیر میباشد؛ یا علنی است و یا خصوصی. اشکالی که به شما بر طبق سخنان خودتان وارد است این است که چرا اعتراض علنی نکردید؟ آیا هیچ محلی برای اعتراض و نقد نیافتید؟ هیچ ترک فعلی از سرانِ اجرایی کشور به چشم ندیدید؟ و اگر هم شما تا به حال در هر کدام از ایراداتی که خودتان به دولت قبل وارد میدانید، اعتراضی به نحو خصوصی داشته اید چه توقعی از دیگران و علما دارید؟ چرا آنان باید علنی به حاکمیت اعتراض کنند؟ شما علاوه بر اعتراض نکردن و دم فروبستن به خسارات برجام، در کنار دولت روحانی و تئوری پرداز سخنان و آموزه های آن گفتمان بودید. سخنان بی راه و اشتباه روحانی را جامه فقه پوشانیده و با مغالطات بسیار سعی در جا انداختن «گفتمان تسلیم» در جامعه داشتید. چطور چنین کسی که خودش سکوت کرده است، دم از فریاد و اعتراض میزند. چگونه است که در آن 8 سال که مردم این همه تحت فشار سوء مدیریت دولتمردان بودند، شما یاد چنین خطبه ها و سخنانی از حضرت سیدالشهدا(س) نیافتادید؟ آیا در آن 8 سال اصلا دروغی از طرف دولتمردان مشاهده نکردید؟ آیا شما خودتان مصداق این دو آیه از سوره مائده نیستید؟ شما به جای اعتراض، پشتیبانی فکری چنین دروغ و «قول اثم» هایی را انجام میدادید. محمد سروش محلاتی در گوشه ای از سخنان خود درباره ائمه جمعه میگوید: « عالمی در یک نماز جمعه، در یک سخنرانی عمومی حضور پیدا می‌کند و نسبت به رفتارهای مردم انتقاد و اعتراض می‌کند که این‌جا اشتباه‌ است، آن‌جا بی‌دینی ا‌ست، این‌جا خلاف اخلاق است و… اما همین‌که بخواهد در مقابل حکومت حرفی بزند و حاکمان را برای ظلمی که اتفاق افتاده است، مورد اعتراض قرار دهد، زبانش بند می‌آید و نمی‌تواند چیزی بگوید.» چرا راه دور برویم. او کافی است یک جستجوی ساده کند که اعتراضات دلسوزانه بسیاری از ائمه جمعه به دولتمردان را ببیند. مخصوصا در دوران مدیریت ناکارآمد دولت مطلوب او، امامان آدینه از روستاها و شهرهای دوردست گرفته تا مراکز استان‌ها بارها و بارها به حاکمان اجرایی کشور انتقاد، اعتراض و نصیحت نموده‌اند. آیا اعتراضات علما به ترک فعل‌های دولتمردان ظالمان را ندیده است؟ اتفاقا آن زمانی که علما اعتراض می‌کردند و بحث «دیاثت سیاسی» توسط آیت‌الله جوادی آملی در نقد سیاست خارجه دولت مطرح شد، محلاتی در حال دفاع از آن و فقه مالی کردن تعالیم روشنفکری بود. کدام سخن او را باور کنیم؟ پشتیبانی فکری از دولت روحانی و عملکرد او در طی این سالها کاملا خلاف سخنان او در این سخنرانی است. @rozaneebefarda