در شعله و شور عشق پروانه صفت بودن تا کرب و بلا می رفت آن بال که بگشودند از آن همه خون صحرا شد باغ شقایق ها در معرکه می رفتند با نغمه یا زهرا حسین وای دیدند گلستان را در شعله چو ابراهیم گفتند خداوندا آماده این راهیم هر کس که سعادت داشت بر جبهه ارادت داشت این خانه مصفا بود تا بوی شهادت داشت حسین وای دیدند شکوفا شد گلهای اجابت زود معراج دعاهاشان در صبح دوکوهه بود آن سینه پر احساس شد مست شمیم یاس تا علقمه می رفتند با پرچم یا عباس حسین وای بر غنچه لبهاشان لبیک حسینی بود امید دل آنها لبخند خمینی بود در معرکه ها رفتند تا پیش خدا رفتند با تشنه لبی آخر تا کرب و بلا رفتند حسین وای گفتند که ما رفتیم از کرده خود شادیم این نهضت خونین را در دست شما دادیم تا زنده به ایمانیم تا در خط قرآنیم با لطف امام عصر در راه شهیدانیم حسین وای