اما به دنبال دستور سنگین فوق، خداوند آن را چند درجه تخفیف مى دهد، مى فرماید: هم اکنون خداوند به شما تخفیف داد و دانست که در شما ضعفى است (الآْنَ خَفَّفَ اللّهُ عَنْکُمْ وَ عَلِمَ أَنَّ فیکُمْ ضَعْفاً). سپس مى‌فرماید: در این حال، اگر از شما صد نفر با استقامت باشند، بر دویست نفر غلبه مى کنند و اگر هزار نفر باشند بر دو هزار نفر به فرمان خدا پیروز مى شوند (فَإِنْ یَکُنْ مِنْکُمْ مِائَةٌ صابِرَةٌ یَغْلِبُوا مِائَتَیْنِ وَ إِنْ یَکُنْ مِنْکُمْ أَلْفٌ یَغْلِبُوا أَلْفَیْنِ بِإِذْنِ اللّهِ). ولى در هر حال فراموش نکنید که خداوند با صابران است (وَ اللّهُ مَعَ الصّابِرینَ). 🌼🌼🌼 جالب توجه این که در آیه قبل، که سخن از نسبت یک و ده است براى مثال: عِشْرُونَ یعنى بیست نفر در برابر مِأَتَیْن یعنى دویست نفر و مِائَةَ یعنى صد نفر در برابر أَلْفاً یعنى هزار نفر انتخاب شده. اما در این آیه که سخن از نسبت یک به دو است، براى مثال مِائَةٌ یعنى یکصد نفر در برابر مِأَتَیْن یعنى دویست نفر و أَلْفٌ یعنى هزار نفر در برابر أَلْفَیْن یعنى دو هزار نفر انتخاب شده. این تفاوت مثال، گویا به خاطر بیان این حقیقت است که افراد قوى الاراده و با ایمان حتى مى توانند از بیست نفر یک لشکر بسازند در حالى که افراد ضعیف از چنین عدد کمى نمى توانند یک لشکر تهیه کنند، بلکه باید از چندین برابر آن لشکر فراهم سازند. ذیل آیه ۶۶، @Roznegaar