❇ #تفسیر_آیه آیه بعد، چهارمین دستور از این سلسله احکام را شرح مى دهد. نخست به اهمیت حفظ مال یتیمان پرداخته و با لحنى به آنچه در مورد عمل منافى عفت در آیات قبل گذشت، مى گوید: به اموال یتیمان نزدیک نشوید (وَ لاتَقْرَبُوا مالَ الْیَتِیمِ). نه تنها اموال یتیمان را نخورید، بلکه حتى حریم آن را کاملاً محترم بشمارید. ولى، از آنجا که ممکن است این دستور دستاویزى گردد براى افراد ناآگاه که تنها به جنبه هاى منفى مى نگرند، و سبب شود که اموال یتیمان را بدون سرپرست بگذارند، و به دست حوادث بسپارند، لذا، بلافاصله استثناء روشنى براى این حکم ذکر کرده مى گوید: مگر به طریقى که بهترین طرق است (إِلاّ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ). طبق این تعبیر جامع و رسا، هر گونه تصرفى در اموال یتیمان که به منظور حفظ، اصلاح، تکثیر و اضافه بوده باشد و جهات لازم براى پیشگیرى از هدر رفتن این اموال در نظر گرفته شود، مجاز است، بلکه خدمتى است آشکار به یتیمان که قادر بر حفظ مصالح خویشتن نیستند. 🌺🌺🌺 البته این وضع تا زمانى ادامه دارد که به حدّ رشد فکرى و اقتصادى برسد آن گونه که قرآن در ادامه آیه مورد بحث از آن یاد مى کند: تا زمانى که به حدّ قدرت برسد (حَتّى یَبْلُغَ أَشُدَّهُ). أَشَدَّ از ماده شدّ (بر وزن جدّ) به معنى گره محکم است، سپس توسعه یافته و به هر گونه استحکام جسمانى و روحانى گفته شده است و منظور از أَشَدّ در اینجا رسیدن به حدّ بلوغ است، ولى بلوغ جسمانى در اینجا کافى نیست، بلکه باید بلوغ فکرى و اقتصادى نیز باشد، به گونه اى که یتیم بتواند اموال خود را حفظ و نگهدارى کند و انتخاب این تعبیر، براى همین منظور است که البته باید از طریق آزمایش قطعى مشخص گردد. #تفسیر_نمونه ذیل آیه ۳۴ #سوره_إسراء @Roznegaar