آیه بعد مى گوید: اکنون که مسلّم شد عالم بى هدف نیست، این هم مسلّم است که هدف این آفرینش، سرگرمى خدا به امر خلقت نبوده است که این سرگرمى نامعقولى است. به فرض محال که ما مى خواستیم وسیله اى براى سرگرمى خود انتخاب کنیم چیزى انتخاب مى کردیم که متناسب ما باشد (لَوْ أَرَدْنا أَنْ نَتَّخِذَ لَهْواً لاَتَّخَذْناهُ مِنْ لَدُنّا إِنْ کُنّا فاعِلِینَ). 🌺🌺🌺 لعب به معنى کار بى هدف است و لهو اشاره به هدف هاى نامعقول یا سرگرمى هاست. آیه مورد بحث، بازگوى دو حقیقت است: نخست، با توجه به کلمه لَو که در لغت عرب براى امتناع است، اشاره به این مى کند که محال است هدف پروردگار، سرگرمى خویشتن باشد. سپس مى گوید: به فرض که هدف سرگرمى بود، باید سرگرمى مناسب ذات او باشد، از عالم مجردات و مانند آن، نه عالم محدود ماده. ذیل آیه ۱۷ @Roznegaar