حضرت به جای اینکه اسم خود و اسم فرزندش رو ذکر کنند، 💡نامه رو با شش گزاره آغاز می‌کنند:  مِنَ الْوَالِدِ الْفَانِ الْمُقِرِّ لِلزَّمَانِ الْمُدْبِرِ الْعُمُرِ الْمُسْتَسْلِمِ لِلدُّنْیَا السَّاکِنِ مَسَاکِنَ الْمَوْتَى وَ الظَّاعِنِ عَنْهَا غَداً؛ 📜 این نامه از سوى پدرى است که عمرش رو به فناست، او به سختگیرى زمان، معترف و آفتاب زندگی‌اش رو به غروب است (و خواه ناخواه) تسلیم گذشت دنیا (و مشکلات آن). همان کسى که در منزلگاه پیشینیانِ از دنیا رفته، سکنى گزیده و فردا از آن کوچ خواهد کرد...