داستان تشویق امام زمان (عج) و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به ازدواج موقت حِمیری به حضور امام زمان (عج) نامه ای نوشت و از ایشان سؤال کرد: مردی که شیعه است و متعه را حلال میداند و اعتقاد به رَجعَت (بازگشت امامان پس از امام زمان عج) دارد، همسری دارد؛ همسری خوب که در تمام کارها او را یاری می کند، لذا با او عهد کرده که هرگز با وجود او همسر دیگری نگیرد و ازدواج موقت هم نکند و با وجود او کس دیگری را نخواهد و به این عهد ۱۹ سال پای بند است و بر عهدش عمل کرده و چه بسا مدّت های زیادی در مسافرت و دور از منزل بوده و متعه نگرفته است و مشغول بودن به برادران، اولاد، خدمه و اطرافیان هیچ فرصتی به وی نداده که به فکر ازدواج موقت بیفتد. او متعه را حرام نمی داند، بلکه به آن معتقد است؛ ولی چون همسر خود را دوست دارد برای حفظ او و خودش متعه نمی گیرد و این کار را دوست نمی دارد، آیااو برای تحریم متعه بر خود (در شرط ضمن عقد) گناهکار است یا نه؟ از طرف حضرت جواب رسید: «برای اینکه قسم به معصیت خداوند خورده، لازم است خدا را اطاعت کند و یک دفعه هم که شده متعه بگیرد!» (بحارالانوار، علاّمه‌ی مجلسی، ج ۱۰۳/ص ۲۹۸/ش ۲؛ الاحتجاج، طبرسی، ۲/۳۰۶) .