کربلا ؛ داغی سهمگین است ، از مصیبتی عظیم در حق انسانیت که پس از انتقام صمصام منتقم آرام میگیرد . . آری ؛ داغی سهمگین و سوزاننده از اعظم مصائب بشر در جگر آزادگان و مومنان ، خروشان و شعله ور است که چرا سید شباب اهل الجنه فغفا قتلوه عطشانا ؛ طرحوه عریاناً ؛ سحقوه عدواناً ... و خون حسین (ع) میجوشد و آرام نمیگیرد تا فرزندش در کنار کعبه فریاد برآورد : الا یا اهل العالم ، انا الصمصام المنتقم ، و با ذوالفقار عدالت جدش علی ( ع ) انتقامی سخت دردناک و شکننده از جانیان و قاتلان دشت نینوا بستاند ... و پس آن ، آرام میگیرید شراره های این غم سترگ در قلوب مومنان ....