شهیدی که در ازای شهادت، قول شفاعت داد
ﺩﻩ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻭﺍﻟﻔﺠﺮ 2 ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ.
ﺳﺮﮔﺮﻡ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺳﺎﺯﯼ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺎﺑﺮﺍﺗﯽ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﮐﻪ
ﮐﺮﯾﻢ ﭘﯿﺶ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ و ﮔﻔﺖ:
«ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﯾﮏ ﻣﻌﺎﻭﻥ ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺵ.»
ﮐﺮﯾﻢ ﻣﻌﺎﻭﻥ ﻣﺨﺎﺑﺮﺍﺕ ﻟﺸﮑﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ،
ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ.☹️
ﮔﻔﺘﻢ : «ﭼﺮﺍ؟ »
ﮔﻔﺖ : «ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﮏﺗﯿﺮﺍﻧﺪﺍﺯ ﺑﺎ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮﻭﻡ.»
ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺗﯿﭗ [ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺍﺳﺪﯼ] ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻢ.
ﺍﯾﺸﺎﻥ ﮔﻔﺖ : « ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻠﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﻧﻪ .!»
ﮐﺮﯾﻢ ﺭﺍﺿﯽ ﺷﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺎﺭﻫﺎﯾش...
ﮔﺬﺷﺖ، ﺗﺎ 24ﺳﺎﻋﺖ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ. ﺩﯾﺪﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﻗﻄﺎﺭ ﻓﺎﻧﺴﻘﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮐﻤﺮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.
ﮔﻔﺘﻢ: « ﮐﺮﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﭼﯿﻪ؟»
ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ : «ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﺭﻭﯼ
ﻣﻦ ﺣﺴﺎﺏ ﺑﺎﺯ ﻧﮑﻦ»
ساﻋﺘﯽ ﺑﻌﺪ ﺁﻣﺪ [ﺷﻬﯿﺪ ﻋﻠﯽ ﺍﮐﺒﺮ] ﺭﺣﻤﺎﻧﯿﺎﻥ ﺭﺍ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ:
«ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩﻡ ﺑﻤﺎﻧﻢ، ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ. ﺁﻏﻮﺷﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩ . ﻣﯽﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻨﯽﺍﻡ، ﻣﺎﻧﻌﻢ ﻧﺸﻮﯾﺪ!»
میدانستم ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩارد، ﻣﯽﮔﻔﺖ: «ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﭘﺨﺘﻦ ﻧﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﺮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩﺍﻡ ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ.»
- « ﺑﻪ ﯾﮏ ﺷﺮﻁ»
+« ﭼﻪ ﺷﺮﻃﯽ؟»
- «ﺷﻔﺎﻋﺖ»
+«ﻗﻮﻝ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﻣﯽﺩﻫﻢ ﮐﻪ ﺗو را ﺷﻔﺎﻋﺖ ﮐﻨﻢ»
ﺷﺐ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﺣﻤﺎﻧﯿﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﯿﺴﯿﻢ ﺯﺩ
ﻭ ﮔﻔﺖ : «ﺍﻣﺎﻧﺘﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﭘﺲ ﺩﺍﺩﻡ . ﺩﻭﺯﺍﺭﯼ ﺍﻡ
ﺍﻓﺘﺎﺩ، ﮐﺮﯾﻢ ﺷﻬﯿﺪ ﺷﺪه»😭
راوی: همرزم #شهید_عبدالکریم_گلخنی
سالروز شهادت
#نسئل_الله_منازل_الشهداء