در اکثر مدارس امتحانات آغاز شده و به همین خاطر، شاید امروز آخرین مدرسه ای بود که توانستم حاضر شوم. یک دبیرستان دولتی دخترانه در افسریه؛ مدرسه ملاصدرا.
مثل دیگر مدارس دخترانه ای که امسال رفتم، اکثر سوالات بچه ها غیرسیاسی و حول سبک زندگی، کنکور، درس، علایق شخصی، مسایل اجتماعی و... بود. در حالی که سال گذشته در تمام مدارس دخترانه سوالات سیاسی بود، امسال دیگر خبری از آن سوالات نیست. لذا امروز در حین جلسه داشتم فکر میکردم که اگر چندتا مدرسه دخترانه دیگر بروم، احتمالا بعد ازمدتی به مشاور کنکور و رشته تحصیلی و ... تبدیل میشوم:)
در این مدل مدارس، سعی میکنم بیشتر شنونده باشم. گاهی اوقات فکر میکنم حتی لازم نیست پاسخی به سوالات بچه ها داد، اگر کسی فقط برای آنها «گوش» باشد و فقط حرف شان را بشنود هم کفایت می کند. چون بخش زیادی از حرفهایشان (چه درست و چه غلط) مسایلی است که تا امروز شنیده نشده. نه مسئولی و نه حتی معلمی.
نمیدانم مدرسه بعدی که می روم دقیقا کی و کجا خواهد بود. تمام تلاشم این است که برنامه هایم برای انتخابات که حسابی سرم را شلوغ خواهد کرد، حضورم را در مدارس کمرنگ نکند (که بعید است) اما کاش از بین این همه از مسئولین، خیلی هایشان مقید بودند که حداقل ماهی یکبار به یک مدرسه بروند و فقط و فقط حرف بچه ها را بشنوند. به بچه ها شخصیت بدهند و حرفشان را بشنوند.
خدا می داند چقدر از مشکلات و سوءتفاهم ها با همین گوش کردن ها حل یا حداقل کم می شود وچقدر تصاویر رسانه ای غلط ساخته شده مثل نزد z، نسل گودزیلا و... از دهه هشتادی ها، به خاطر همین ارتباط نداشتن مستقیم با این بچه هاست.
@sabeti ✅