در سوره کوثر، پس از آنکه خداوند به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می‌گوید: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِنَّآ أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ» بی‌تردید ما به تو خیر فراوان عطا كردیم. بلافاصله می‌گوید: «فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ» پس برای پروردگارت نماز بخوان و شتر قربانی كن. ارتباط این دو آیه چیست؟! چرا بعد از نعمت، باید نماز خواند و قربانی کرد؟! خداوند از سر رحمتش نمی‌خواهد نعمتی که به ما می‌دهد، مایه سقوط ما باشد، معمولا آدم‌ها بعد از نعمت فکر می‌کنند خبری هست! این نعمت پاداش عمل آنها و لیاقت آنها است، آفت نعمت، غرور و تکبر و خود را بالا دیدن است، دوای این اشتباه نیز تواضع است و بهترین تواضع نماز است. در خطبه‌ای از امیرالمؤنین آمده است: «فَرَضَ اَللَّهُ ... اَلصَّلاَةَ تَنْزِيهاً عَنِ اَلْكِبْرِ» خداوند نماز را برای دوری از تکبر و غرور قرار داده است، در نماز است که سرت پایین است و شکر می‌کنی و تسبیح و رکوع و پیشانی و بینی به خاک می‌مالی و مقابل خداوند کوچک می‌شوی. بعد از آن هم می‌گوید قربانی کن، هرچه نعمت بالاتر قربانی آن هم بزرگ‌تر، نعمتی که پیامبر اکرم داشت خیر فراوان بود، قربانی آن هم شتر بود، از امام باقر علیه السلام روایت است: «إنّ اللَّهَ یُحِبُّ إطعامَ الطَّعام‏ و هِراقَةَ الدِّماء؛» خداوند اطعام نمودن و خون‌ریختن (قربانی) را دوست دارد. نعمت‌ها که می‌آید باید از شما هم خیری به دیگران برسد، مال می‌آید، خمس و زکات و انفاق دارد، فرزند می‌آید، می‌گوید: عقیقه کنید، صدقه دهید. 💠▫️@sabke_zendegi_arshian