💠معاقبه و مؤاخذه نفس —————————— بعد از معاتبه نوبت معاقبه و مؤاخذه نفس است. یعنی بعد از آن که انسان نفس خویش را به جهت گناهان و قصوراتش در انجام فرامین الهی مورد سرزنش و ملامت قرار داد، باید آن را مورد عقاب و تنبیه قرار دهد. البته بعضی خیال کرده اند که معاقبه هنگامی مطرح است که نفس در اثر معاتبه رام و ملتفت نشود. اما این سخن تمام نیست و باید دانست اصلاً خود مراقبه موضوعیت داشته و به خودی خود مطلوبیت دارد. توضیح مطلب آن که وقتی گناهی از انسان صادر شود چند امر برای نفس حاصل می شود که فرد باید آن ها را از بین ببرد که آن امور عبارتند از: 1) مسأله جرأت نفس بر گناه است. انسان تا قبل از انجام گناه نسبت به گناه حریم داشته و از انجام معاصی باک و هراس دارد. اما وقتی دستش آلوده به گناه شد این حریم شکسته شده و کم کم جرأت او بر معصیت زیاد شده و قبح گناه در نظرش کم می شود. 2) مسأله انس با گناه است. ارتکاب معاصی سبب انس نفس با گناه و معصیت می شود. 3) مسأله ظلمتی است که از ناحیه ارتکاب معاصی بر روی صحیفه دل و روح می نشیند. حال باید توجه داشت که معاتبه نفس، سبب از بین رفتن دو امر اول از امور مذکور در بالا می شود اما نسبت به امر سوم یعنی کثافات و ظلماتی که از گناه بر جان آدمی نقش می بندد، اثر تطهیری ندارد. 👈بلکه آن چه باعث تطهیر دل و جان انسان از این آلودگی ها و ناپاکی هاست عمل شریف "معاقبه نفس" است. به همین جهت علمای اخلاق فرموده اند بعد از معاتبه، سالک إلی الله باید نفس را معاقبه نموده و از آن مؤاخذه نماید. #تهذیب_نفس #جهاد_با_نفس #سبک_بندگی #خودسازی https://eitaa.com/sabkebandegi_arafeh