شخصی به نام عبدالله بن اُنَیس جُهَنی که کارش گله داری در اطراف مدینه بود در ماه رمضان خدمت رسول خدا(ص) آمد و به آن حضرت عرض کرد:   «من به خاطر شغلی که دارم نمی‌توانم هر سه شب قدر را برای احیاء در مدینه بمانم، دوست دارم شبی را به من معرفی کنید تا آن شب را به مدینه بیایم و در نماز و عبادت حاضر باشم.  به من بفرمایید احتمال کدامیک از این شب‌ها بیشتر است تا‌‌ همان شب را مدینه بمانم». بنابر آنچه که در حدیث آمده است، پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم  ) سرشان را نزدیک گوش جُهَنی بردند و فرمودند‌‌ «همان شب بیست و سوم بیا کافی است» آن مرد نیز وقتی شب‌های بیست و سوم ماه رمضان فرا می‌رسید، با همه خانواده و فرزندان و غلامان به مدینه می‌آمد و آن شب را می‌ماند و صبحگاهان به منزل خویش بر می‌گشت. امام صادق(علیه السلام ) به اعتبار همین حدیث فرموده‌اند: شب بیست و سوم رمضان «شب جُهَنی» است.  📚مجمع البحرین، واژه «جَهَن»، عدّة الداعی/ ۴۵، من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 161، بحارالانوار، ج 97، ص 9 و 10 حدیث مشهور «جُهَنی» یک از احادیث معتبری است که بر اساس آن بر فضیلت شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان اشاره دارد. ╔═.🥀🍃.📿════╗ 🆔️@sabokbalan_e_ashegh ╚════🥀.🍃.📿═╝