حال خوب ما را خیلی‌ها ندارند... قسمت اول داشتم کانال‌های مختلف رو می‌دیدم که توجه‌ام به این کانال روانشناسی جلب شد. مدرس نوشته بود: شرکت در راهپیمایی‌ها و مجامع عمومی از دیدگاه روانشناختی چه تأثیراتی دارد؟ احساس تعلق تجربه جمعی: حضور در یک جمع بزرگ باعث ایجاد حس تعلق به یک گروه و جامعه می‌شود. این احساس می‌تواند به تقویت هویت ملی و اجتماعی افراد کمک کند. تأثیر اجتماعی هم‌افزایی: افراد معمولاً تحت تأثیر رفتار و احساسات دیگران قرار می‌گیرند. شور و هیجان جمعی می‌تواند انگیزه بیشتری برای شرکت در این نوع رویدادها ایجاد کند. تجربه مثبت احساس رضایت: شرکت در چنین رویدادهایی می‌تواند تجربه‌ای مثبت و شاداب برای افراد باشد و به بهبود خلق و خوی آن‌ها کمک کند. مقاومت و همبستگی حمایت از اهداف مشترک: حضور در راهپیمایی می‌تواند نمادی از همبستگی و مقاومت در برابر چالش‌ها و مشکلات اجتماعی باشد. احساس امنیت حمایت اجتماعی: حضور در جمع می‌تواند احساس امنیت و حمایت اجتماعی را تقویت کند، به ویژه در شرایطی که افراد احساس تنهایی یا ناامیدی می‌کنند. آگاهی اجتماعی افزایش آگاهی: این نوع رویدادها می‌تواند به افزایش آگاهی عمومی درباره مسائل اجتماعی، سیاسی و فرهنگی کمک کند. حضور در راهپیمایی ۲۲ بهمن نه تنها یک عمل اجتماعی است، بلکه می‌تواند تأثیرات عمیق روانشناختی بر روی افراد داشته باشد. این تجربه می‌تواند به تقویت هویت، احساس تعلق و همبستگی اجتماعی کمک کند. من افرادی را از نزدیک دیده‌ام که چون تابحال در این حرکت مردمی شرکت نکردند خیلی تصورات برعکسی دارند. مثل اون داستان ساندیس دادن و مردم برای خوردن میان و یا مثلا اون داستان که از شرکت‌ها دستوری مردم رو میارن یا یادمه یه دوستی اینجا بهم می گفت: مگه فیلم سال‌ها قبل نیست که هر سال تکرار می‌کنند؟ هیچ کدوم از اینها هم هیچ وقت خودشان نرفته بودند حتی یک بار این حضور رو ببینند. و از کم و کیفیش باخبر بشن. این باعث شده از بسیاری از امتیازات این گردهمایی محروم بمانند. از مردم خود را جدا کرده‌اند و به جهت روحی همیشه پکر و خشمگین و کلافه هستند. ناامید هستند و انرژی و انگیزه ندارند... ✍🏻 تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه، هلند و ایران