♨️#سی_ثانیه_نهج‌البلاغه (قسمت بیست و یکم) به امیرالمؤمنین (عليه السّلام) خبر دادند كه گروهى از لشكر معاويه، به شهر «انبار» آمدند، و فرماندار آن حضرت را به شهادت رسانند و اموال زيادى را غارت و خانه‌های بسيارى را ويران کردند و بدون اين كه مقاومت خاصی در برابر آن‌ها بشود، به شام برگشتند. حضرت با شنیدن این خبر، ناراحت شد و حركت كرد - به گونه‌ای كه عبايش به روى زمين كشيده می‌شد تا به «نُخَيله» (لشكرگاهى نزديک كوفه) رسيد و مردم به دنبال ایشان حركت كردند. امام روى بلندى قرار گرفتند و اين خطبه را ايراد كرد. حضرت در این خطبه، ابتدا فلسفه جهاد و آثار برکاتِ آن در پنج جمله و سپس آثار ترک جهاد را در هفت جمله بیان می‌فرماید. در دو جمله‌ی اول درباره اهمّيت جهاد می‌فرماید: «جهاد درى از درهاى بهشت است كه خداوند بر روى بندگانِ خاصِ خود گشوده است» (نهج البلاغه، خطبه ۲۷) شرح: برای دستیابی به رحمت و رضایت خداوند و ورود به بهشت، اسباب و وسائلِ گوناگونی وجود دارد که در احادیث به‌عنوان «دربهای بهشت» شناخته می‌شوند، و یکی از مهم‌ترین آن‌ها «جهاد» است. البته جهاد با دشمن وظیفه‌ای است که بر عهده‌ی همه‌ی مسلمانان قرار دارد، اما تنها «اولیای خاصِ الهی» توانایی دارند که این راه را با «نیّت خالص» و تا «آخرین مراحل» طی کنند. دیگران ممکن است با نیت‌های آلوده‌ای مثل انتظار غنیمت، کسب شهرت و ...، وارد این عرصه شوند و نتوانند تا انتهای مسیر پیش بروند. به همین دلیل، تنها «اولیاء خاص الهی» هستند که «جهاد» را با خلوص نیت، تا پایان راه ادامه می‌دهند. این افراد در مقابل تمام مشکلات و سختی‌های جهاد، صبر و استقامت نشان می‌دهند و با شجاعتی مثال‌زدنی، شیاطین جن و انس را مغلوب خود می‌کنند.