در زندگی گاهی ندیدن و نشنیدن لازم است! دو قطره آب که به هم نزدیک شوند، تشکیل یک قطره بزرگ‌تر می‌دهند، اما دوتکه سنگ هیچ‌گاه با هم یکی نمی‌شوند. 👈 پس هر چه سخت‌تر و قالبی‌تر باشیم، فهم دیگران برای‌مان مشکل‌تر و در نتیجه امکان بزرگ‌تر شدن‌مان نیز کاهش می‌یابد. آب در عین نرمی و لطافت در مقایسه با سنگ، به مراتب سرسخت‌تر، و در رسیدن به هدف خود لجوج‌تر و مصمم‌تر است. سنگ، پشت اولین مانع جدی می‌ایستد. اما آب راه خود را به سمت دریا می‌یابد. 👈 در زندگی، معنای واقعی سرسختی، استواری و مصمم بودن را، در دل نرمی و گذشت باید جستجو کرد. ■ گاهی لازم است کوتاه بیایی! ■ گاهی نمی‌توان بخشود و گذشت، اما می‌توان چشمان را بست و عبور کرد. ■ گاهی مجبور می‌شوی نادیده بگیری! ■ گاهی نگاهت را به سمت دیگر بدوز که نبینی! ولی با آگاهی و شناخت... اینگونه دل و روح بزرگ می‌شود. پیدا می‌کنی و آماده دریافت‌های بزرگ‌تر و بیشتر می‌شوی و البته سبکبال‌تر. قرآن چه زیبا می‌گوید: وَ لْيَعْفُوا وَ لْيَصْفَحُوا أَلاَ تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ [نور:۲۲] و بايد عفو كنند و درگذرند، آيا دوست نداريد كه خدا شما را ببخشايد؟ و خداوند بسيار آمرزنده و مهربان است آری: کسی که در همه جلوه‌های زندگی‌اش از دیگران حساب می‌کشد و از هیچ چیزی گذشت نمی‌کند چگونه از خدا می‌خواهد از ریز و درشت خطاهای او بگذرد؟