ظاهرقرآن برای همه‌ست، اما باطنش برای اهل دل ! خیلی از عرفا هنگام تلاوت قرآن، گریه می‌کردند، می‌لرزیدند، و حالاتی از بی‌خودی و شور درونی پیدا می‌کردند. چون می‌گفتند قرآن مستقیم با جان ما حرف می‌زند ابوسعید ابوالخیر قرآن را در نمازها بارها و بارها با حالت حضور کامل دل می‌خواند، و می‌گفت: “آیه آیه‌اش در من می‌جوشد، گویی با من سخن می‌گوید.” مولوی نیز تمام مثنوی معنوی را با الهام از قرآن نوشت. حتی می‌گفت: «مثنوی ما دکان وحدت است، غیرِ قرآن، هیچ در وی ملتَس»