این شکستن اثرگذاری هم درست از اون‌جایی شروع شد که چشمم خورد به پاراگراف جدیدی که نویسنده، مستقل از داستان برای مخاطب گروه هسنی ب و ج نوشته بود: دختر گلم، پسرگلم .... عمو قاسم این‌گونه بود پس بیا ما هم ... دختر گلم، پسرگلم، جاهای خالی را پُر کن: آمریکایی‌ها ... (ترسو) ... هستند. و ... به گمانم دوره اینجور نصیحت‌گونه نوشتن خصوصاً برای این گروه سنی گذشته. این‌گونه نوشتن بی‌توجه به قدرت درک و تفکر مخاطب. ای‌کاش نویسنده می‌گذاشت ما قصه‌ها را بخوانیم و خودمان در خلوت خودمان، برای دقایقی به حاج قاسم و روح بزرگ و تصمیماتش فکر کنیم. Sabzangoshti.ir