#نهج_البلاغه_درمانی * حکمت 303: مردم فرزندان دنیا هستند و هیچکس را بر دوستی مادرش نمی‌توان سرزنش کرد* ✍ برای دوست داشتنِ دنیا مستحق سرزنش نیستیم که در آن به دنیا آمدیم، رشد کردیم و باید در همین بستر در راه خدا جهاد کنیم؛ زمانی مستحق سرزنشیم که دنیا را برای دنیا دوست بداریم! آنگاه که اعتمادمان به گذرگاه در حد اقامت باشد. فرزندان دنیا وقتی مستحق سرزنش می‌شوند که حبّ *ریاست، مال، مقام، موقعیت* ،تمام وجودشان را پر کرده است، تا اندازه‌ای که مال حرام شکم‌هایشان را پر کرده است و گوش‌هایشان را کَر و البته زبان‌هایشان را دراز که در مقابل مولایشان سکوت نکنند، تا *امام* نتواند کلامش را جاری کند، که آنان از سبیل دنیایشان به سبیلِ رشاد در نیایند. آن زمان دیگر فرقی نمی‌کند *ملک ری* را بخواهند یا *انگشترِ پسر فاطمه* را.... فرقی نمی‌کند در جنگ صفین *قرآن* به سرِ نیزه کنند یا در عصر عاشورا *سر حسین* را... آن‌گاه که حبِّ دنیا رأس تمام خطاهای نابخشودنی‌شان می‌شود، در رقابت با حبِّ مولایشان پیروز می‌شود، و امام حق را مظلومانه به گودال می‌کشاند... ⚫️ @sad_dar_sad_ziba ⚫️