شهید «سید علی حسینی» سرباز گمنام امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)، فرزند شهید «سید ابوالقاسم حسینی» شهید دوران جنگ تحمیلی است. او متولد یکم بهمن ماه ۱۳۴۱ و از سربازان گمنام امام زمان (عجل الله تعالی) بود که طی ماموریتی که در خارج از کشور بسر می برد، دستگیر شده و در تاریخ بیست وسوم دی ماه ۱۳۹۲ به شهادت رسید. مزار او در قطعه ۲۶ بهشت زهرای تهران است.
شهید حسینی، در زمان حیات خود، ارادت زیادی به شهدای گمنام داشت و اکنون نیز مزارش در قطعه ای از بهشت زهرا (س) است که بیشترین شهید گمنام را دارد. پدر شهید نیز در قطعه ۲۴ شهدای بهشت زهرا (سلام الله علیها) دفن شده است و او نیز از شهدای دفاع مقدس است. از این رو، ما همیشه تردد زیادی به بهشت زهرا داشتیم. وقتی بر سر مزار پدرش و دیگر شهدا می رفت، همیشه می گفت: "جای من اینجا خالی است".
شهید حسینی به واسطه شغل و خدمتش به وطن، همیشه در ماموریت های پُرخطر شرکت داشت. او مدتی را در غربت و اسارت بسر می برد، رنجی که شهید حسینی در راه خدا و پاسداری از وطن کشید، به درجات او می افزاید و توفیقی بود که نصیب او شد.
او آخرین بار که به ماموریت رفت ؛ سه هفته بعد از دستگیری، خبر شهادتش آمد.
از ویژگی های اخلاقی این شهید : این بود که او اصلا اهل دنیا نبوده و فردی کاملا وارسته بود. هیچ تعلق خاطر دنیوی در وجود او نبود. بسیار متواضع و امانتدار بود. بسیار محفوظ به حیا بود. علیرغم موقعیت و مرتبه کاری بالایی که داشت، هرگز اهل هیاهو و دیده شدن نبود. زیرا این افراد هرچقدر از نظر اداری، دارای پُست و مقام و درجه باشند، بازهم همان سربازان ساده و گمنام امام زمان (عجل الله ) هستند. به انجام تکالیف دینی اش بسیار مقید بود و حتی در ماموریت هایی که در ماه مبارک رمضان می رفت، روزه اش را کامل می گرفت و می گفت: طاقت ندارم به خاطر کار و ماموریت، روزه ام را بشکنم. شاید یکی از علت هایی که شهادت قسمتش شد، همین خصوصیات اخلاقی باشد.
شهید سیدعلی حسینی تیرماه سال ۱۳۶۲ ازدواج کرد و حاصل این زندگی، ۲ دختر و ۲ پسر است.
از آرمان های اولیه انقلابمان بسیار دور شده ایم
خانم عبدی درباره آنچه که شهید حسینی و امثال او را ترغیب می کرد تا زندگی خود را در چنین مسیری پیش ببرند، گفت: این موضوع به ایده ها و افکار این سربازان گمنام، بازمی گردد. از ابتدای شکل گیری این نهاد، این سربازان به شدت پیرو خط امام خمینی (ره) بودند و انگیزه اصلی این افراد، حفظ وطن از تجاوز دشمن، دوری از بی بندوباری و فسادهای گوناگون بود. در سالهای اخیر پیش از شهادت، شهید حسینی از تغییر آرمانها، کمرنگ شدن خط و مشی امام خمینی (ره)، فراموش شدن اصل درستکاری و خدمت به مردم در مسئولان، بی توجه شدن به آسایش و رفاه مردم، خیلی ناراحت بود و بارها می گفت؛ "ما از آرمان های اولیه انقلابمان بسیار دور شده ایم."
شهید حسینی بسیار مقید به خط امام خمینی (ره) بود. حتی در دوران جنگ تحمیلی، بارها می خواست وارد میدان نبرد شود اما به او اجازه نمی دادند و می گفتند کاری که شما انجام می دهید برای کشور، کمتر از سربازان میدان جنگ نیست. اما با این حال، شهید حسینی در سه عملیات جنگ هم شرکت کرد.
دخترانش را خیلی دوست می داشت
طی سی سال زندگی، مدام از خانواده اش خداحافظی می کرد و به ماموریت می رفت که سراسر خاطره همراه با اضطراب بود. یکی از چیزهایی که همیشه مشخص بود، اهمیت فوق العاده ای بود که شهید برای دخترانش قائل می شد و محبت ویژه ای به دو دخترش داشت.