بنام خدا . امروزه مصرف میوه های سالم یکی از دغدغه های خانوداه های ایرانیست .میو هایی که زمانی هر کدام با طعم ومزه خاصی دل هر میهمانی را می ربود. وجود میوه های بزرگ و مجلسی و درشت در بازار ،مشتری پسند و مورد تقاضای مصرف کنندگان دارای فرهنگ شهر نشینی باعث شده که تولید کنندگان به دنبال سود بیشتر به دنبال تولید چنین میوه هایی باشند.اینجاست که پای بذر های خارجی به داخل باز شد بذر هایی که اگر چه میوه هایی درشت و زیبا و با ماندگاری بیشتر تولید می کنند اما هرگز طعم ومزه میوه های بومی سابق را ندارند مانند توت فرنگی های جدید و درشت که بذر های این میوه ها علاوه بر خروج ارز برای واردات طعم و مزه خوبی ندارند و عقیم هستند و هرگز گیاهان بدست آمده از بذر میوه آنان مانند گیاه مادری نیست و نخواهد بود و نیاز به بذر شرکت های خارجی را مداوم می کند. این جاست که روش جایگزین برای تهیه ارزان و بی شمار نهال از هر گیاه یعنی روش کشت بافت شرکت دانش بنیان می تواند به کمک تکثیر گیاهان بومی بیاید یعنی تیری با چند نشان .از طرفی روش کشت گیاهانی مانند پنبه و توت فرنگی که کشت نشایی است جایگزین کشت بذر شده و نیاز تولید به نهال دارد. کشاورز هم نیاز به نهال با کیفیت گیاه اصلی دارد تا ریسک اقتصادی کشت را پائین بیاورد و تولید بیشتری و در آمد بیشتری کسب کند. بنا بر این این حلقه های جدا اگر به هم متصل شود تقاضای میوه های خوشمزه و خوش طعم با ماندگاری خوب می تواند از طریق تکثیر کشت بافت در شرکت های دانش بنیان نهال های بی شمار و مرغوب با ریسک اقتصادی پائین برای کشاورزان تولید کند . کشت نشایی هم که مزایای بسیاری در صرفه جویی دو مرحله آبیاری و صرفه جویی در دوره کشت و امکان کشت دوبار در سال را برای کشاورز فراهم می کند. سید حسین حسینی 🍉🍉🌽🌽🍎🍎🍐🍐🍓🍓