‏۱/ چند نکته در خصوص تحولات اخیر افغانستان: اولین مساله این است که سیاست ج.ا.ا ایران حمایت از امنیت و ثبات افغانستان هست چرا که ناامنی آنجا به طُرق مختلف بر ما هم اثرگذار است و البته اینکه ایران از دولتی متشکل از همه اقوام و مذاهب در افغانستان حمایت میکنه ‏۲/ خوبه بدونیم سرعت زیاد پیشروی طالبان نه صرفا به دلیل قدرت نظامی بلکه به دلیل سیاست‌های اشتباه دولت غنی از جمله در کنار گذاشتن رهبران قومی مذهبی افغانستان و افزایش نارضایتی مردمی است (در کشوری ۴۰ میلیونی، غنی با ۹۰۰ هزار رای رئیس جمهور شده) ‏۳/ شیوه فتح مناطق توسط طالب، تداعی گر ورود داعش به عراق هست که برخی از مسئولین سیاسی،فرماندهان نظامی وحتی بعضی مردم(وجود پشتوانه فکری اجتماعی طالبان به خصوص در روستاها)آنها را همراهی و مسیر را برای ورودشان هموار کردند.هرچندنباید ازحمایت‌های مالی وتسلیحاتی آمریکا به طالب هم غافل شد ‏۴/ طالبان امروز چه بخوایم چه نخوایم واقعیتِ صحنه افغانستان است این گروه با توجه به تجربه دهه ۹۰ صرفا به دنبال فتح کشور از طریق نظامی نیست ‌و تلاش‌های گسترده دیپلماتیک چند سال اخیر آنها نشان از عزم جدی این بازیگر جهت کسب مشروعیت بین المللی و مورد شناسایی قرار گرفتن داره ‏۵/ نکته‌ای که باید توجه شود این است که طالبان تا پیش از آغاز پیشروی های اخیرش، نیمی از خاک افغانستان را در تملک خودش داشته و پس از دست‌یابی به توافق با آمریکا در مذاکرات صلح دوحه که از سال ۲۰۱۸ آغاز شده بود، با خروج نیروهای نظامی آمریکا شروع به فتح دیگر شهرهای افغانستان کردند ‏‏۶/ دستاورد حضور ۲۰ ساله آمریکا در افغانستان، چیزی جز قدرت گرفتن طالبان نبود شاید واشنگتن با خالی کردن پشت غنی به دنبال ایجاد باتلاقِ تنش و درگیری برای ایران در حوزه همسایگی‌اش است، اما تجربه نشان داده که تصمیمات "قوه عاقله نظام" هوشمندانه است. "محمدمهدی ملکی"