این انتخاب ماست که شما نیستی! نبودنتان را پذیرفته‌ایم! آمدنتان را در شعر و کلام تمنّا کرده‌ایم! امّا ... دریغ از دلی که به درد آمده باشد، و ... چشمی که انتظارتان را کشیده باشد! دست به دعا بر داشته‌ایم، ولی در حقیقت شما را برای خودمان خواسته‌ایم! برای عدالت، برای امنیّت، برای صلح، برای .... اگر شما را برای خودتان بخواهیم، برای رها شدنتان از این حصر طولانی، برای دل نازنین پر خونتان، برای عمری محنت و غمتان، برای چشمان اشکبارتان، برای اضطرابی که درونتان را چنگ می‌زند، این خواهش‌ها و دعاها رنگ اجابت می‌گیرند.