نقدی بر توضیحات آقای علی اکبری پیرامون کنار گذاشتن امام جمعه لواسان: مقدمه آنکه برای اجرا و تحقق عدالت باید مطالبه کرد. بدون مطالبه گری عدالت محقق نمی شود. آیه لیقوم الناس بالقسط همین را تاکید دارد. عدالت با حضور، نظارت و مطالبه مردم محقق می شود؛ حتی فراتر از آن، عدالت وقتی محقق می شود که مفهوم «مردم» محقق شود و اگر نباشد، عدالت یا ناعدالت است یا ناپایدار. مردم اگر میدان دار نباشند، عدالتی در میدان نخواهد بود. حال با این مقدمه نقش نماز جمعه و امام جمعه را باید ترسیم کرد. دو نگاه می توان به منبر نماز جمعه داشت ۱- نماز جمعه نهاد مردمی است و امام جمعه از جنس مردم است و باید مردم را به قیام به قسط بخواند و میدان دار مطالبات عدالتخواهانه باشد ۲-نماز جماعت نماینده و شعبه ای از جریان رسمی و حکومت است که باید صحبتها و مواضع مورد تایید حاکمیت را به مردم برساند و مردم را توجیه و آرام کند. در شکل دوم شاید ظاهر موضوع خیلی دارای مشکل نباشد، اما واقعیت و باطن موضوع زشت است. واقعیت و آنچه در عمل رخ می دهد آن است که با این تقریر و تفسیر، هیچ وجاهت و اثری برای نماز جمعه باقی نخواهد ماند و تبدیل خواهد شد به یک مراسم رسمی کلیشه ای که کارویژه اش چیزی جز لاپوشانی با نگاه محافظه کارانه در خصوص موضوعات سیاستی و عملکرد دولت و حاکمیت نخواهد بود. در باره باطن آن هم چیزی نمی گوییم و حسن ظن به خرج می دهیم. همه چیز در نظام اسلامی مردمی است؛ اما موضوع عدالت متفاوت است. برای هر چیزی می توان و می بایست مسئول مردمی انتخاب کرد اما برای عدالت و تحقق آن باید خود مردم مسئول باشند و این مسئولیت قابل تخصیص و تنفیذ نیست. که اگر مردم مسئول نباشند، اسم عدالت به نفع عده ای (نامردم) مصادره می شود. آقای علی اکبری عزیز این نگاه شما در تفسیر دوم از جایگاه نماز جمعه قرار داشته و انتهای آن همین نقطه ای است که الان هستیم و همین شیبی رو به پایین که داریم را خواهد پیمود. منبرهایی که عمده مخاطبین آن عده ای پیرمرد هستند که دیگر یک پای خود را لب گور می ببنند. البته این مأمومین بر چشم ما جا دارند. اما اگر از همانها هم بعد از خطبه از محتوای خطبه سوال کنیم، چیزی زیادی غز آن یادشان نیست، البته اگر مجبور به تجدید وضو بخاطر چُرت زدن میان خطبه ها نباشند. نافی آن نیستیم که در عدالتخواهی باید مراقب بود که تهمت نزد باید مراقب بود که تشویش اذهان نکرد باید مراقب بود که در جنگ کسب منافع گروه ها و جریانها، با سادگی و خامی نادانسته علیه کسی و به نفع کس دیگر بازی نکرد. به عبارتی هم باید کیس بود و هم چارچوب اخلاق را بیش از هر جای دیگر رعایت کرد. نقد من به رویکرد آقای علی اکبری است این رویکرد نهاد نماز جمعه را نابود می کند و روز به روز آن را برای نسل جوان از جذابیت خواهد انداخت؛ نسلی که فقط و فقط و فقط با عدالتخواهی گرایش به دین خواهند یافت. «محمد مفید»