ای ولیِّ دوران! هرچه فکر می کنم زندگی در این دنیا بدونِ محبّت و یادِ شما ذرّه‌ای ارزش و معنا ندارد! بدونِ همراهیِ شما راه‌ها همه بن‌بست و نَفَس‌ها همه زجرآور و بیهوده و تمامِ ثانیه‌هامان دلگیر و ناامیدند! بزرگوارِ صبورم! در دورترین فاصله‌های‌مان، شما به من نزدیک‌ترین بوده‌اید و در شکراب‌ترین لحظه‌های‌مان با من رفیق‌ترین! آری ای صاحبِ قلوب! حقیقتاً راهی جز مودّت و دوست داشتنت برای‌مان نگذاشته‌اید!