۴ - نقش زنان در عصر ظهور
در تشکیل هستۀ اصلی آن پیکار بزرگ و جهاد مقدس، زنان نیز نقش بسزایی دارند
و طبق تعبیر برخی از احادیث، حدود پنجاه زن، از یاران اصلی امام و همراه هستۀ مرکزی آن قیام می‌باشند.
این موضوع، دو نکته را روشن می‌سازند:
۱. زنان که در طول تاریخ، از حقوق خویش محروم بودند و شخصیت آنان تحقیر گشته بود، در دوران آن انقلاب بزرگ، شخصیت واقعی خویش را باز خواهند یافت و به عنوان کارگزاران اصلی آن تحول عظیم، در جامعۀ جهانی شرکت خواهند داشت.
این موضوع، اهمیت ویژه‌ای دارد که ارزش واقعی و پایۀ قدرت و توانمندی نوع زن و ارزشیابی استعدادهای او را (در صورتی که خود را ساخته باشد) مشخص می‌سازد.
۲. زنان اگر در جهاد و رویارویی مستقیم شرکت نکنند، در دیگر پست‌ها و مسؤولیت‌ها و سازندگی‌ها، می‌توانند مشارکت داشته باشند.
همچنین در گسترش فرهنگ اسلامی، تبیین خطوط اصلی دین، آموزش معارف الهی و جایگزین ساختن معیارها و اصول انقلاب مهدوی، می‌توانند کارامد باشند و نقش‌های اصلی و برجسته‌ای را بر عهده گیرند.
در مسائل پشت جبهه و دیگر مسائل اجتماعی، فرهنگی و تربیتی نیز می‌توانند نقش سازنده‌ای داشته باشند.
امام باقر (علیه‌السّلام) فرمود: و یجیء و الله ثلاث مائة و بضعة عشر رجلا فیهم خمسون امراة:
... به خدا سوگند سیصد و چند تن از مردان نزد او می‌آیند، که با آنان پنجاه زن نیز هست...
[۷]
این موضوع، ارجمندی جایگاه زن و بلندای رشد و تکامل او را روشن می‌کند.
اثر تربیتی این موضوع مهم، در جامعۀ کنونی (که جامعۀ منتظر است) می‌تواند خودآیی زنان و بازشناسی توان رشد و بازیابی شخصیت آنان باشد. برای شرکت در آن دگرگونی و انقلاب بزرگ و جهانی، زنان از هم اکنون باید با معیارهای دقیق اسلامی و اخلاقی، شخصیت خود را بسازند و در بعد علم و عمل تکامل یابند، و بدانند که هم اکنون و در آینده، مسؤولیت‌های بزرگی بر عهده دارند و در آینده نقش‌های اصولیتری را به انجام خواهند رساند.
پس ناگزیر از هم اکنون به شناخت دقیق و درست اسلام بپردازند و در تربیت خویش بکوشند، تا پیش از ظهور، در جامعۀ زنان منتظر قرار گیرند، و در دوران ظهور شایستگی شرکت در آن حرکت بزرگ و کمک رساندن به داعی حق را داشته باشند.
[۸]
حکیمی، محمد، عصر زندگی، ص۵۷-۷۶.
منبع: ویکی فقه