📝 همان‌طور که آتش، هیزم را می‌سوزاند و جز خاکستر هیچ چیز از آن باقی نمی‌گذارد، حسد هم ایمان شخص را می‌سوزاند. وقتی شخص از دنیا می‌رود می‌بیند هیچ ایمانی برایش باقی نمانده است. چرا؟ چون حسادت کرده است. این مرض خطرناکی است. یک‌ وقت انسان حرفی می‌زند و یا یک عملی را از روی حسادت انجام می‌دهد. همین سبب می‌شود که شأن و آبرویش در نزد امام زمان ارواحنافداه تنزل پیدا می‌کند و پایین می‌آید. ایمانش پایین آمده است. می‌گوید: اربعین، من پیاده به کربلا رفتم و آمدم، ماه رمضان یک‌ ماه روزه گرفتم و شب تا صبح عبادت کردم، سحرها بلند شدم مناجات کردم، شب‌های احیا قرآن سر گرفتم... خب بعد با همین صفت حسادت که داری، همین ایمان و درجه‌ای را که کسب کردی داری از دست می‌دهی. آن را می‌سوزانی. هیچ چیز برایت باقی نمی‌ماند.