خُرُوجُ الْحُسَيْنِ ع فِي سَبْعِينَ مِنْ أَصْحَابِهِ عَلَيْهِمُ الْبَيْضُ الْمُذَهَّبُ لِكُلِّ بَيْضَةٍ وَجْهَانِ‌[4] الْمُؤَدُّونَ إِلَى النَّاسِ أَنَّ هَذَا الْحُسَيْنَ قَدْ خَرَجَ حَتَّى لَا يَشُكَّ الْمُؤْمِنُونَ فِيهِ وَ أَنَّهُ لَيْسَ بِدَجَّالٍ وَ لَا شَيْطَانٍ وَ الْحُجَّةُ الْقَائِمُ بَيْنَ أَظْهُرِهِمْ- فَإِذَا اسْتَقَرَّتِ الْمَعْرِفَةُ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ أَنَّهُ الْحُسَيْنُ ع جَاءَ الْحُجَّةَ الْمَوْتُ فَيَكُونُ الَّذِي يُغَسِّلُهُ وَ يُكَفِّنُهُ وَ يُحَنِّطُهُ وَ يَلْحَدُهُ فِي حُفْرَتِهِ- الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ ع‌- وَ لَا يَلِي الْوَصِيَّ إِلَّا الْوَصِيُّ. خروج حسين (عليه السلام) در ميان هفتاد نفر از ياران اوست... در حالي که قائم (عليه السلام) نزد آنهاست. وقتي شناخت و آگاهي در دل هاي مؤمنان به وجود آمد که او حسين (عليه السلام) است مرگ حجت (عليه السلام) فرا خواهد رسيد. پس کسي که او را غسل داده و کفن و حنوط مي کند و در قبرش مي گذارد حسين بن علي (عليه السلام) است و امور پس از مرگ جانشين (پيامبر (صلي الله عليه و آله) را جز جانشين او سرپرستي نمي کند. اصول کافی جلد ۸، ص۲۰۶ وَ يُقْبِلُ الْحُسَيْنُ(ع)فِي أَصْحَابِهِ الَّذِينَ قُتِلُوا مَعَهُ وَ مَعَهُ سَبْعُونَ نَبِيّاً كَمَا بَعَثُوا مَعَ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ فَيَدْفَعُ إِلَيْهِ الْقَائِمُ(ع)الْخَاتَمَ فَيَكُونُ الْحُسَيْنُ(ع)هُوَ الَّذِي يَلِي غُسْلَهُ وَ كَفْنَهُ وَ حَنُوطَهُ وَ يُوَارِيهِ فِي حُفْرَتِهِ. حسين (عليه السلام) درميان اصحابش که با او کشته شدند مي آيد وهفتاد پيامبر با او خواهند بود همان گونه که آنها با موسي بن عمران هم مبعوث شدند. آنگاه قائم (عليه السلام) انگشتر را به او مي دهد و حسين (عليه السلام) همان کسي است که او را غسل مي دهد و کفن و حنوط مي کند و در قبرش مي گذارد. بحارالانوار جلد ۵۳ ص ۱۰۳. #رجعت