🌷🍃آیه سوم: آیه مودت و اهل بیت علیهم السلام🌷🍃 🌷🍃قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى‏؛[شوری/۲۳] بگو: بر این رسالت مزدى از شما، جز دوست داشتن خویشاوندان، نمى ‏خواهم. ابن عباس می گوید: « وقتی این آیه نازل شد، به رسول خدا عرض کردم این کسانی که مودت و محبت آنها واجب شده کیستند؟ »🌷🍃 رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: « علی و فاطمه و حسن و حسین » (تفسیر نور الثقلین، ج‏۴، ص: ۵۷۲) جمله «قل لا اسالکم علیه اجرا الا المودة فی القربی » ، 🌷🍃که به آیه مودت موسوم است از آیاتی است که بر فضیلت اهل بیت پیامبر علیهم السلام و موقعیت ویژه آنان دلالت دارد.تمام مفسران شیعه و جماعتی از مفسران اهل تسنن «القربی » در این آیه را به خویشان پیامبر صلی الله علیه وآله تفسیر کرده و این آیه را از فضائل اهل بیت علیهم السلام آن حضرت به شمار آورده اند.روایات شیعه و سنی گویای آن است که منظور از «القربی » در این آیه، چهارنفر علی و فاطمه و حسن و حسین - صلوات الله علیهم - است.🌷🍃و در برخی روایات به نه امام معصوم علیهم السلام پس از ایشان نیز تطبیق شده است که می توان گفت آن چهار نفر تنزیل و مصادیق زمان نزول آیه و آن نه امام تاویل و مصادیق آینده آیه بوده اند.🌷🍃بر این اساس، این آیه دلیل وجوب مودت آن چهارده نفر بر عموم مؤمنان است.البته، فایده این مودت به خود مؤمنان عاید می شود; زیرا این مودت زمینه ساز هدایت آنان و مصون ماندن آنان از هر نوع ضلالت است.برخی، وجوه دیگری را در معنای مستثنای این آیه بیان کرده اند که آن وجوه هم با مفردات و ظاهر آیه کریمه مخالف است و هم با روایاتی که در تفسیر «القربی » وارد شده، ناسازگار است.🍃🌷 ۲۰