انتظار نداشته باشيد كه جهان با شما عادلانه رفتار كند، زيرا من اين را تجربه كرده‌ام كه چگونه جهان در برابر دردهاي ما سكوت مي‌كند. منتظر عدالت نباشيد، بلكه خود عدالت باشيد. روياي فلسطين را در قلب خود حمل كنيد و هر زخم را به سلاحي و هر اشك را به منبعي براي اميد تبديل كنيد. اين وصيت من است: سلاح‌هايتان را زمين نگذاريد سنگ‌هايتان را دور نيندازيد، شهدايتان را فراموش نكنيد و بر سر رويايي كه حق مسلم شماست سازش نكنيد.ما اينجا هستيم تا در سرزمين‌مان، در قلب‌هايمان و در آينده فرزندانمان بمانيم. فلسطين را به شما مي‌سپارم، سرزميني كه تا زمان مرگم دوستش داشتم، و رويايي كه همچون كوهي كه هرگز خم نمي‌شود بر دوش كشيدم.اگر سقوط كنم، با من سقوط نكنيد؛ بلكه پرچمي را كه هرگز نمي‌افتد حمل كنيد و خونم را پلي براي نسلي كنيد كه از خاكسترمان قوي‌تر برمي‌خيزد.فراموش نكنيد كه وطن تنها داستاني براي گفتن نيست، بلكه واقعيتي است كه بايد آن را زيست و با هر شهيدي كه از اين خاك زاده مي‌شود، هزار مبارز ديگر متولد مي‌شونداگر طوفان بازگردد و من در ميان شما نباشم، بدانيد كه من اولين قطره در موج‌هاي آزادي بودم و زنده ماندم تا ببينم شما سفر را ادامه مي‌دهيد. خاري در گلويشان، و سيلي كه عقب‌نشيني نمي‌شناسد باشيد و آرام نگيرید تا جهان ما را تنها اعدادي در اخبار نداند و اعتراف كند كه ما صاحبان بر حق هستيم اما همچنين آموخته‌ام كه مردمي كه از تسليم شدن سرباز مي‌زنند، با دستان خود معجزه خلق مي‌كنند.