📖پای رحل قرآن:
📒سیماى «بسم اللّه»
🔶اولین آیه در سوره حمد( بسم الله الرحمن الرحیم) است.تاثیرات این آیه در تربیت اعتقادی قرآن اینچنین است:
✔️۱-«بسماللَّه» نشانگر رنگ و صبغهى الهى و بیانگر جهتگیرى توحیدى ماست.ازامام رضا(ع) روایت شده است: بسماللَّه یعنى نشان بندگى خدا را بر خود مىنهیم. (تفسیر نورالثقلین)
✔️۲-«بسماللَّه» رمز توحید است و ذكر نام دیگران به جاى آن رمز كفر، و قرین كردن نام خدا بانام دیگران، نشانهى شرك. نه در كنار نام خدا، نام دیگرى را ببریم و نه به جاى نام او.(نه فقط ذات او، بلكه نام او نیز از هر شریكى منزّه است؛ «سبّح اسم ربّك الاعلى» حتّى شروع كردن كار به نام خدا و محمدص ممنوع است.( اثباتالهداة، ج۷، ص۴۸۲)
✔️۳- «بسماللَّه» رمز بقا و دوام است. زیرا هرچه رنگ خدایى نداشته باشد، فانى است.(كلّ شىء هالك الاّ وجهه» قصص، ۸۸)
✔️۴-«بسماللَّه» رمز عشق به خدا و توكّل به اوست. به كسىكه رحمان و رحیم است عشق مىورزیم و كارمان را با توكّل به او آغاز مىكنیم، كه بردن نام او سبب جلب رحمت است.
✔️۵- «بسماللَّه» رمز خروج از تكبّر و اظهار عجز به درگاه الهى است.
✔️۶-«بسماللَّه» گام اوّل در مسیر بندگى و عبودیّت است.
✔️۷- «بسماللَّه» مایه فرار شیطان است. كسى كه خدا را همراه داشت، شیطان در او مؤثّر نمىافتد.
✔️۸-«بسماللَّه» عامل قداست یافتن كارها و بیمه كردن آنهاست.
✔️۹- «بسماللَّه» ذكر خداست، یعنى خدایا! من تو را فراموش نكردهام.
✔️۱۰- بسماللَّه» بیانگر انگیزه ماست، یعنى خدایا هدفم تو هستى نه مردم، نه طاغوتها و نه جلوهها و نه هوسها.
✔️ ۱۱- ازامام رضا(ع )روایت شده است: «بسماللَّه» به اسم اعظم الهى، از سیاهى چشم به سفیدى آن نزدیكتر است.(تفسیر راهنما)
✔️۱۲-«بسماللَّهالرّحمنالرّحیم» در آغاز سوره، رمز آنست كه مطالب سوره، از مبدأ حقّ و مظهر رحمت نازل شده .
✔️۱۳-«بسماللَّهالرّحمنالرّحیم» در آغاز كتاب آسمانى، یعنى هدایت تنها با استعانت از او محقّق مىشود.(شاید معناى اینكه مىگویند: تمام قرآن در سوره حمد، و تمام سوره حمد در بسماللَّه، و تمام بسماللَّه در حرف (باء) خلاصه مىشود، این باشد كه آفرینش هستى و هدایت آن، همه با استمداد از اوست. چنانكه رسالت پیامبر اكرمص نیز با نام او آغاز گردید. «اقرأ باسم ربّك)
✔️۱۴- رحمت الهى همچون ذات او ابدى و همیشگى است. «اللَّه الرّحمن الرّحیم» بیان رحمت الهى در قالبهاى گوناگون، نشانهى اصرار بر رحمت است. (هم قالب «رحمن»، هم قالب «رحیم») «الرّحمن الرّحیم» شاید آوردن كلمه رحمان و رحیم در آغاز كتاب، نشانه این باشد كه قرآن جلوهاى از رحمت الهى است، همان گونه كه اصل آفرینش و بعثت جلوه لطف و رحمت اوست. «الرّحمن الرّحیم»