فردوسی در طلیعه شاهنامه چنین عاشقانه به مولا عرض ارادت می کند: منم بنده‌ی اهل بیت نبی ستاینده‌ی خاک پای وصی بر این زادم و هم بر این بگذرم چنان دان که خاک پی حیدرم