⭕آیا رفتن به طبیعت در روز سیزدهم فروردین ثواب دارد؟ 🔸 یکی از آیین‌های دیرینه ایرانیان است که با رفتن به دل طبیعت و گره‌زدن سبزه همراه می‌شود. برخی باور دارند که عدد سیزده است و برای اینکه این نحوست گریبان‌گیرشان نشود روز سیزدهم فروردین باید از خانه خارج شوند. 🔸این باور کاملا خرافی است و هیچ نسبتی با دیدگاه توحیدی و خداباور ندارد. در تفسیر المیزان می‌گوید: از نظر عقلی نمی‌توان دلیلی اقامه کرد که فلان زمان نحس است و فلان وقت سعد؛ چون اجزای زمان مثل هم هستند و ما نیز بر علل و اسباب مؤثر در حوادث احاطه علمی نداریم، تا بگوییم: فلان قطعه از زمان نحس است و قطعه دیگر سعد. اخبار هم نتیجه‌اش این است که نحس بودن ایام به خاطر کارهای زشتی است که در آن واقع شده است و سعد بودن ایام به خاطر کارهای نیک دینی و یا عرفی است؛ اما این‌که قطعه‌ای از زمان خاصیت تکوینی سعد و نحس داشته باشد، قابل اثبات نیست. اگر روایتی هم باشد، باید توجیه کرد. 🔸نکته‌ای که انسان مسلمان باید توجه داشته باشد این است که ثواب و عقوبت اعمال انسان به انگیزه و نیت انسان ارتباط دارد. از دیدگاه دین طبیعت کلاس توحید است و کسی که به طبیعت می‌رود اگر با انگیزه دیدن آیات الهی برای شناخت و باور بیشتر به خدا یا انگیزه‌های الهی دیگر، مانند فراغت دادن به بدن برای بکارگیری بهتر جسم در مسیر عبادت یا دیدن اقوام و آشنایان و صله رحم یا فراهم کردن اسباب راحتی عیال و ... باشد حتما ثواب دارد. 🔸پیامبر اکرم صلی‌الله علیه وآله می‌فرمایند: «اذا رأيتم الربيع فاكثروا ذكر النشور» آنگاه که بهار را می‌بینید زیاد یاد قیامت کنید. 🔸 می‌نویسد: سیزده بدر واقعی ما این است که از خودمان بیرون بیاییم، از خانه‌های تنگ و تاریک افکار خرافی خودمان به صحرای دانش و بینش خارج شویم، از ملَکات پست خودمان خارج شویم، از اعمال زشت خودمان که مانند تار عنکبوت دور ما تنیده است خارج شویم.