إمامٌ علی علیهِ السَّلام فرمود: فَمَنْ أَمَرَ بِالمَعْرُوفِ شَدَّ ظُهُورَ المُؤْمِنِينَ هر کسی خوبی‌ها را جار زد، خوبی‌ها را هوار کرد، رواج داد، چنین کسی جان می‌دهد، جرأت می‌دهد به اهل ایمان. دل‌های اهل ایمان را قرص می‌کند، محکم می‌کند، گرم می‌کند. روح تازه‌ای در تن آن‌ها می‌دمد، شک را از آن‌ها دور می‌کند، ترس را می‌سوزاند. وَمَنْ نَهىٰ عَنِ المُنْكَرِ أَرْغَمَ أُنُوفَ المُنَافِقِينَ هر که زشتی‌ها را نهی کند، نهیب بزند، بکوبد، پوزه‌ی نفاق را به خاک مالیده. بی‌صدا ولی کاری، بی‌سلاح ولی برنده، بی‌جنگ ولی پیروز. و خلاصه دل بدکاران را با این کارش می‌لرزاند. وَمَنْ صَدَقَ فِي الْمَوَاطِنِ قَضَىٰ ما عَلَيْهِ و هر که در خطر، در ترس، در شلوغی، راست بماند، صادق بماند، وظیفه‌اش، تکلیفش، قرضش را ادا کرده. شب‌ها راحت می‌خوابد، روزها با سر بالا راه می‌رود؛ چون لیز نخورده، نلرزیده، نترسیده، حق گفته، حق مانده. وَمَنْ شَنِئَ الفاسِقِينَ وَغَضِبَ لِلَّهِ، غَضِبَ اللَّهُ لَهُ، وَأَرْضَاهُ يَوْمَ القِيَامَةِ و کسی که از آدم‌های فاسق، از گناهکاران، از بی‌قیدها، از بی‌حیاها بدش آمد، از ته دل، از روی غیرت، از برای خدا، و از روی درد و فقط از عشق به پاکی، نه از روی کینه، نه از روی عقده، نه از روی حسادت یا حساب و کتاب. خدا پشتش است، خدا پشتیبانش است، خدا همراهش است، و خدا روز حساب راضی‌اش می‌کند، و در آن روز خدا دلش را شاد می‌کند، لبش را خندان می‌کند، دلش را پر از امید می‌کند و چهره‌اش را پر از نور می‌کند. و دیگر نه بدهکار، نه شرمنده، نه خجالت‌زده. و خدا به خاطر او خشم می‌گیرد، به عشق او غضب می‌کند، و نمی‌گذارد کسی به او نگاه چپ کند.