درخت بامبو را دیده‌ای؟ یا شنیده‌ای که وقتی بذرش را در خاک می‌کاری، پنج سال هیچ اثر و خبر و نشانی از آن نیست؛ نه جوانه ای، نه ساقه‌ای، نه برگی، نه رشدی. تنها آبیاری می‌کنی، نگهداری می‌کنی، و شکیبایی پیشه می‌سازی. اما در سال ششم، ناگهان، در عرض چند هفته، تا بیست متر قد می کشد. و این یعنی کسی که مشتاق بامبوست، باید صبور باشد. اکنون، در نگاه نورانیِ امیرالمؤمنین ع، ایمان دقیقاً همانند بامبوست؛ جز با بردباری حاصل نمی‌شود. باید سال‌ها شکیبایی کرد، تا آنجا که شاید هیچ‌کس نشانه‌ای از رشد تو نبیند، شاید بگویند: «او به جایی نرسید»، اما تو خود می‌دانی که در ژرفای وجودت ریشه می‌دوانی، و روزی، ناگهان، سر بر خواهی آورد؛ برمی‌خیزی، استوار، زیبا، پابرجا. پس صبر، شالودهٔ ایمان است. نخستین پایهٔ باور. یعنی شرط ایمان این است که در میان سختی‌ها، عقب‌نشینی نکنی؛ در فشارها ایستادگی کنی، ساده‌ترین مسیر را برنگزینی، بلکه راه درست را برگزینی. #نکات_تربیتی