کاربر عرب نوشت: چون علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) را ندیدم، اما درباره‌اش آن‌قدر شنیدم که برای عاشق شدن و دوست‌داشتنش کافی بود. و اکنون تو را دیدم، صدایت را شنیدم، با تو سخن گفتم. وقتی که دهر بر ما سخت گرفت، تو ای خامنه‌ای، ای پناه جانم، چهره‌ات برایم آرام‌بخش شد… صورتت، صدایت، مهربانی‌ات، همه‌چیزت آرام‌بخش روح من است… ای کسی که از چهره‌ات نور ایمان می‌بارد، من از کودکی با نگاهت آشنا بودم و آن نور، هنوز هم باقی است. باور من این است: ایمان، همان نوری‌ست که در چشمان تو می‌درخشد.