♻️ مطالعات زمین‌شناسی کوه‌های قم؛ به نام تولید علم، به کام تولید بمب‌های سنگرشکن؟!
قبل از خواندن این یادداشت دریافتی، یکبار اخبار مربوط به بازداشت جاسوسانی که در قالب فعالیت‌های محیط زیستی در ایران کار می‌کردند را در ذهنتان مرور کنید. کاووس سید امامی و ... را یادتان هست! در همین روزها خبر بازداشت برخی افراد در اطراف مراکز حساس و نظامی در حالی که ادوات جاسوسی و مقداری از خاک منطقه را به همرا داشتند، منتشر شد!
حالا این یادداشت را بخوانید:
به‌تازگی رئیس ستاد کل نیروهای مسلح آمریکا اعلام کرده است که ایالات متحده طی ۱۵ سال گذشته تأسیسات هسته‌ای فردو را به‌صورت مداوم تحت نظر داشته و ساختار زمین‌شناسی این منطقه را به‌طور دقیق مطالعه کرده است. در برخی رسانه‌های رژیم صهیونیستی نیز به تحلیل ساختار زمین‌شناختی منطقه قم و به‌ویژه ناحیه فردو پرداخته شده است.
در این میان، پرسش مهمی مطرح می‌شود: چه کسانی زحمت انجام این مطالعات زمین‌شناسی را کشیده‌اند و داده‌های آن را به‌صورت مقاله‌های علمی منتشر کرده‌اند؟ آیا این پژوهش‌ها توسط آژانس بین‌المللی انرژی اتمی انجام شده‌اند؟ آیا اطلاعات اولیه زمین‌شناسی منطقه برای طراحی و ساخت این سایت، پیش‌تر افشا شده بود؟ یا اینکه پژوهشگران داخلی، بدون ملاحظات امنیتی و طبقه‌بندی اطلاعات، اقدام به انتشار داده‌های حساس در قالب مقاله‌های علمی کرده‌اند؟
یک جست‌وجوی ساده در پایگاه‌های علمی نشان می‌دهد که تعداد زیادی مقاله با عنوان «مطالعات زمین‌شناسی کوه‌های قم» منتشر شده است. این موضوع، نگرانی‌هایی جدی درباره امنیت اطلاعات ژئوتکنیکی و راهبردی کشور ایجاد می‌کند.
چرا در کشور ما، بدون در نظر گرفتن حساسیت داده‌ها، چنین اشتیاقی برای چاپ مقاله وجود دارد؟ آیا تولید علم در هر شرایطی، حتی به قیمت به خطر افتادن امنیت ملی، قابل توجیه است؟
پرسش دیگر این است: اطلاعات زمین‌شناسی منطقه فردو چگونه به‌دست نهادهای اطلاعاتی غربی و صهیونیستی رسیده است؟ چه نهادی پاسخ‌گوی این وضعیت است؟ با این احتمال که این داده ها از مقالات چاپ شده مستخرج شده باشند؛ آنگاه آیا شورای عالی انقلاب فرهنگی، وزارت علوم، یا معاونت‌های پژوهشی این وزارتخانه توضیحی در این خصوص دارند؟
آیا این گونه تجربه‌های خطرناک برای مدیران و مسئولان امر در نهاد علم کشور، درس‌آموز خواهد بود؟ آیا وزارا و معاونان مقاله دوست و مقاله نویس و مروج مقاله‌نویسی در نهاد علم کشور هوشیار شده اند که امنیت ملی مهم تر از رتبه‌های علم‌سنجی است؟
آیا مجلس شورای اسلامی همچنان در انتظار خواهد ماند و رتبه ۱۴ پیش‌بینی‌شده در برنامه هفتم توسعه در نظام‌های رتبه‌بندی بین‌المللی را به بهای افشای داده‌های حساس نادیده خواهد گرفت؟ آیا کسانی که در پوشش شعارهایی چون «تولید علم» و «افزایش کمّی مقالات»، منتقدان چاپ غیر لایه بندی شده و بی حساب و کتاب مقالات را متهم به توهم توطئه و بدبینی کردند، امروز حاضر به پاسخ‌گویی هستند؟ یا همچنان با ظاهری شیک و با تکیه بر شعارهایی نظیر «آزادی علمی» و «جریان آزاد اطلاعات» به این رویه نادرست ادامه خواهند داد و به دنبال منافع خود خواهند بود؟
ورود نهادهای امنیتی و اطلاعاتی به این‌گونه موضوعات و برخورد با قصور و تقصیر، نه‌تنها لازم، بلکه برای حفظ آینده امنیت ملی کشور حیاتی است.