كَتَبْتُ إلَى أَبِي الْحَسَنِ الْعَسْكَرِيِّ علیه السلام: جُعِلْتُ فِدَاكَ، يَدْخُلُ شَهْرُ رَمَضَانَ عَلَى الرَّجُلِ، فَيَقَعُ بِقَلْبِهِ زِيَارَةُ الْحُسَيْنِ فَيُقِيمُ بِمَنْزِلِهِ حَتَّى يَخْرُجَ عَنْهُ شَهْرُ رَمَضَانَ ثُمَّ يَزُورُهُمْ أَوْ يَخْرُجُ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ وَ يُفْطِرُ؟ فَكَتَبَ الامام: لِشَهْرِ رَمَضَانَ مِنَ الْفَضْلِ وَ الْأَجْرِ مَا لَيْسَ لِغَيْرِهِ ، فَإذَا دَخَلَ فَهُوَ الْمَأْثُورُ. (وسائل‏ الشيعة، ج14، ص573 به نقل از تهذیب) محمد بن فضل می گوید: به امام حسن عسکری علیه السلام نامه ای نوشتم و این سؤال را مطرح کردم: فدایت شوم، ماه رمضان می رسد. فردی به قلبش خطور می کند که به زیارت جدتون امام حسین علیه السلام برود. این فرد در منزلش بماند تا ماه رمضان به پایان برسد و سپس به زیارت ایشان برود، یا اینکه روزه را خورده و به زیارت برود؟ امام حسن عسکری علیه السلام در پاسخ مرقوم نمودند: ماه رمضان، فضل و اجری دارد که غیرش ندارد.. اگر ماه رمضان آمد، روزه داری مقدَّم است. ✅@safarak