نکته تفسیری صفحه ۳۹:
مردگانی که زنده شدند:
دنیای ما، دنیای قوانین است؛ قوانینی که آفریدگار بزرگ وضع کرده تا جهان هستی برپا باشد و به سوی هدفی که برایش مشخص شده، حرکت کند. قانون جاذبه، نیروی گریز از مرکز، آتش و سوزندگی اش، آب و خنکی اش، زنده شدن موجودات و مردن آنها، همه و همه، قوانین خداست که بر جهان هستی حاکم است و او به واسطه ی آن، جهان را اداره می کند. خدا امّا برای اینکه قدرت خود را نشان دهد و به مردم بفهماند که قوانین جهان در تسلط او هستند، گاهی آنها را تغییر می دهد و از حالت عادی خود خارج می کند: آتش سوزاننده را بر ابراهیم علیه السلام خنک و مطبوع میکند و چاقوی تیز و بُرّان را بر گلوی نرم و نازک اسماعیل ، بی اثر. اینها، نشانه های خداست که انسان را از خواب غفلت بیدار میکند و به او می فهماند که قانون گذار و مجری قانون در این جهان فقط خداست و عادی شدن حوادث جهان، دلیل آن نیست که باید این گونه باشد؛ بلکه به لطف آفریدگار دانا و تواناست که چنین می شود.
این آیات نیز به یکی از حوادث عجیب جهان اشاره می کنند. امامان دانای ما که از معنا و تفسیر همه ی آیات قرآن آگاه هستند، فرموده اند که این آیه در باره ی مردم شهری از شهرهای سرزمین شام سخن می گوید که هفتاد هزار نفر جمعیت داشت. در آن زمان، بیماری طاعون سراغ شهرشان می آید و آنان از ترس بیماری به بیابان فرار می کنند؛ ولی خواست خدا چنین بوده که همگی آنان در آنجا بمیرند و بدنهای بی جانشان بر زمین آن بیابان بیفتد. سالها می گذرد و بدنهای آنان به استخوان و سپس به خاک تبدیل میشود. روزی، یکی از پیامبران خدا به نام حزقیل از آن بیابان گذر می کند و با دیدن آن صحنه ی دلخراش به گریه می افتد. خداوند برای نمایش قدرت خود به بندگانش، همه ی آن مردگان را زنده می کند و آنان سال های سال دوباره در دنیا زندگی می کنند.[1] آری، خدای بزرگ با این کار به همه ی بندگانش فهماند که زنده کردن مردگان برای او به هیچ وجه دشوار نیست و زنده شدن مردگان در قیامت، امری کاملاً ممکن است. این آیات همچنین از آیاتی هستند که امکان «رجعت» را اثبات می کند. رجعت، یکی از عقایدی است که ما شیعیان با توجه به سخنان پیشوایان معصوم خود به آن معتقدیم. بر اساس این اعتقاد، عدّه ای از افراد بسیار باایمان و برخی از افراد گنهکار و کافر، پیش از قیامت زنده می شوند و گوشه ای از پاداش یا کیفر خود را در همین دنیا خواهند دید. برخی از افراد نادان، شیعیان را متهم می کنند که به مطلبی که مخالف قرآن است، اعتقاد دارند؛ در حالی که رجعت، هیچ مخالفتی با آیات قرآن ندارد؛ بلکه برخی از آیات قرآن مانند این آیه، امکان آن را اثبات میکند. [2]
[1] . اقتباس از کافی، ج8 ، ص198 و تفسیر عیاشی ، ج1 ، ص130
[2] . اقتباس از تفسیر نمونه ، ج2 ، ص222
✍️خانم دکترای علوم قرآنی
🆔https://eitaa.com/safarnameh_313