اگه حاج قسم یه عمر وسط میدون جنگ مثل یه شیر می‌ایسته و خسته نمیشه، به خاطر اینه که خودش رو با پیروزی‌هایی که بدست می‌آورد راضی نمی‌کرد. با هر پیروزی احساس می‌کرد سطح خواسته‌هاش بالاتر رفته. این طوری نیست که فقط آدمای ضعیف توی زندگی شکست بخورن، آدمای قوی هم شکست می‌خورن. کسی که از اول اهل تلاش نباشه و فقط زندگی کنه که زنده بمونه، اگه حوصله و انرژی برای انجام کاری رو نداشته باشه تعجبی نداره، وقتی تعجب می‌کنی که می‌بینی کسی که یه روز بمب انرژی بود، الان دیگه حوصله نداره. از خودت می‌پرسی آخه چرا این هم بی‌حوصله شده؟ این که یه روزی کوهی از انگیزه بود؟ چرا آدمی که یه روز موفق بوده، آدمی که یه روز طعم شیرین موفقیت رو چشیده، الان دیگه حوصله نداره؟ اگه موفقیت‌های زندگیت تو رو راضی کرد و نیاز دوباره به پیشرفت رو از تو گرفت، این شروع یه شکسته. چرا وقتی به یه موفقیتی می‌رسی سریع سیر میشی؟ چرا تا به یه پیروزی می‌رسی، ظرف خواسته‌هات پر میشه؟ توی مسیر موفقیت اگه یه لحظه توقف کنی، همین شروع شکست و ضعفه. اگه می‌بینی بعضی‌ها روز به روز قله‌های موفقیت رو فتح می‌کنن و هر روز عطششون برای رسیدن به موفقیت‌های بالاتر بیشتر میشه، به خاطر اینه که تا به موفقیتی می‌رسن، زود راضی نمیشن، از موفقیت‌شون لذت می‌برن ولی خودشون رو با اون لذت‌ها سیر نمی‌کنن. انتشار این متن ترویج مکتب شهید سلیمانی است. به کانال ملحق شوید: @mamin110