به نام خدای مصیبت زدگان
سلام
خداوند آرامبخش دلها در قرآن هدایتگر انسانها فرمودند
الَّذينَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصيبَةٌ قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ
همانان که چون پیشامد ناگواری به آنان برسد می گویند: ما از آنِ خداییم و به سوی او باز می گردیم
سوره بقره آیه 156
امام حسین علیه السلام هنگام شنیدن شهادت حضرت مسلم این آیه را تلاوت فرمودند و برای برخی دیگر از شهدا نیز این آیه شریفه را تلاوت فرمودند.
صابران، به جاى خود باختگى وپناهندگى به دیگران، تنها به خدا پناه مىبرند. زیرا از دید آنها، تمام جهان کلاس درس و میدان آزمایش است که باید در آن رشد کنیم. دنیا جاى ماندن نیست، خوابگاه و عشرتکده نیست و شداید و سختىهاى آن نیز نشانهى بىمهرى خداوند نیست. ناگوارىها براى آن است که زیر پاى ما داغ شود تا تندتر و سریعتر حرکت کنیم، بنابراین در تلخىها نیز شیرینى است. زیرا شکوفا شدن استعدادها وکامیابى از پاداشهاى الهى را بدنبال دارد. ریشهى صبر، ایمان به خداوند، معاد و امید به دریافت پاداش است.
مصیبتهایى که از طرف اوست، تصرف مالک حقیقى و خداوند در مملوک خود است. اگر انسان بداند که خداوند حکیم و رحیم است و او نیز بندهاى بوده که قبلاً هیچ نبوده؛ و حتّى بعد از مراحلى هم چیز قابل ذکرى نبوده است؛ «لم یکن شیئاً مذکورا» خواهد پذیرفت که من باید در اختیار او باشم. او مرا از جماد به نبات، و از نبات به حیوان و از مرتبهى حیوانیّت به انسانیّت سوق داده و این حوادث را براى رشد و ارتقاى من قرار داده است. همانگونه که ما دانهى گندم را زیر فشار، آرد مىکنیم و بعد نیز در آتش تنور، تبدیل به نان مىکنیم تا مراحل وجودى او را بالا بریم.
✍مشاور
#کار_گروه_تخصصی_خادمان_عصرظهور@saghebin