خدایا؛ این روزها ته دل همه‌ی ما یک غمِ متراکم هست که هیچ‌جوره رفع نمی‌شود. همه‌ی ما یک اندوه عمیق داریم که نمی‌دانیم باید برایش چه کار کنیم و اصلا دقیقا چه کاری می‌توانیم برایش بکنیم. اوج همت‌مان کمک به گروه‌های خیریه‌ای است که نمی‌دانیم چطوری خودشان را به سرزمین مقدس می‌رسانند و به اهالی غزه کمک می‌کنند. ما بیشتر از این بلد نیستیم. بیشترش را یادمان بده و کمک کن سال بعد کنار بچه‌های سرزمین صلح و زیتون، از ته دل رمضانت را لبخند بزنیم.. خدایا روزگار بدجوری به بنده‌های دین‌دارت سخت گرفته. آدم‌ها زودبه‌زود کم می‌آورند و از قطار بندگی‌ات پیاده می‌شوند. کم نیستند کسانی که تا همین چندسال پیش پای ثابت مهمانی‌ات بودند و حالا به مهمانی نمی‌آیند. کم نیستند بچه‌مسلمان‌هایی که به امتحانی، بی‌ایمان شدند. کم نیستند آدم‌حسابی‌هایی که از آدم‌حسابی‌بودن استعفا داده‌اند. خدایا؛ وسط این دوره و زمانه‌ی قمر در عقرب، وسط روزگارِ مُد شدنِ دین از دست دادن، حواست به ما بنده‌های کوچک و ناتوان باشد. ما هرچقدر هم شلنگ‌تخته بیندازیم و پرروبازی دربیاوریم، آخرش همه‌ی عشقمان این است که توی تیم خودت باشیم. ما هنوز بزرگترین آرزویمان کربلا ست، خانه‌ی پدری‌مان نجف و قرارِ دلمان در مشهد‌. ما را تا روز آخر عمر همین‌طوری بخواه. برای خودت، بنده‌ی خودت.... http://eitaa.com/joinchat/2498166786C7d2f4c5d56 👆👆🌱