#حکایت ✍️غروب یک روز سرد پاییزی، به قبرستان برای دفن جنازه‌ای رفتیم. صدای قارقار کلاغ‌های پاییزی آزاردهنده بود. بعد از دفن جنازه، عده زیادی از مرحوم، ذکر خیر می‌کردند، و تنها دلیل ذکر خیرشان یک چیز بود و آن این که، مرحوم برای فرزندان خود ثروت و آسایش بسیاری گذاشته و رفته بود. جالب‌تر این که، یکی از آن‌ها حدیثی هم استخراج کرد و جای مرحوم را هم در بهشت مشخص کرد که چون به فکر فرزندان‌اش بوده و ثروت بسیاری برایشان گذاشته است، قطعاً بهشت جایگاه اوست. کسی منکر تلاش پدر و به فکر فرزندان بودن‌اش بعد از مرگش نیست، ولی سؤال اینجاست، به چه قیمتی؟! و از چه حلال و حرامی؟! واقعاً تأسف باید خورد بر جهل و نادانی این مردم، یاد حدیث زیبایی از نبی مکرم (ص) افتادم که چه زیبا فرمودند: «عادت دنیا بر این است که وقتی کسی مُرد و از دنیا رفت، مردم از هم می‌پرسند: چه چیزی از مال دنیا از خود باقی گذاشت؟! و فرشتگان وقتی روح او را به سمت عرش، نزد خداوند می‌برند، از هم می‌پرسند: چه چیزی از مال دنیا برداشته و می‌آید؟! (انفاق، بخشش، عمل نیک و...) پس اگر بخواهیم در دنیا و آخرت رستگار شویم باید مردم و افکار آن‌ها را کنار بگذاریم و به فکر خویش باشیم. بدانیم.. بعد از مرگ، ما جایی می‌رویم که اکثر زمینی‌ها از آن بی‌خبرند..