🔹 الهی و اجْعَلْ تَقْوَاكَ مِنَ الدُّنْيَا زَادِى 🔸 خدایا توشه مرا از اين جهان پرهيزگارى قرار ده 🔸 Let my provision in this world be reverential fear of Thee ✳️ و تَزَوَّدوا فَإنّ خَیرَ الزّادِ التّقوی؛ توشه و زاد برگیرید و بهترین توشه تقوا است (بقره/۱۹۷) 📜 هر سفری متناسب با دور یا نزدیک بودن، لوازمی می‌خواهد و هیچ انسان خردمندی با دست خالی سفر آغاز نمی‌کند خصوصا اگر سفر طولانی باشد. انسان‌ها در این جهان، بی‌استثنا مسافرند و سفری شگرف و بی‌بازگشت در پیش رو دارند. در روایات دینی، دنیا به پلی تشبیه شده که بایستی از آن عبور کرده و به جهان آخرت برسیم و در واقع آخرت است که برای ابد، دار قرار و محل آرمیدن انسان است. در آنجا مرگی وجود ندارد نه برای دوزخیان و نه برای اهل بهشت. و توشه این سفر بزرگ و دشوار تنها یک چیز است: تقوا. قرآن و روایات جهت برداشتن این توشه هشدارهای جدی به ما داده‌اند. در حکمت ۷۷ نهج‌البلاغه ضِرار بن حمزه گوید: در شبی تار امیرالمؤمنین علیه‌السلام را دیدم که در محراب عبادت ایستاده بود محاسن را گرفته و چون مارگزیده به خود می‌پیچید و محزون می‌گریست و می‌فرمود: «آه مِن قِلّهًْ الزاد و طولِ الطریق و بُعدِ السَفر؛ آه از توشه اندک و راه طولانی و سفر دراز.» این سخن امام متقین است در محراب نیایش تا اقتداکنندگان به آن امام عظیم‌الشأن اندیشه کنند و از این آنات و لحظات پر بار برای خود توشه برگیرند. 👌 کانال انس با صحیفه سجادیه @sahife2