با تشکر از مرادخانی
و استصلح بقدرتك ما فسد منى.
بار الها! هر چه در وجود من از وضع صحيح و مستقيمش خارج شده و به فساد گراييده است، توبه قدرت لايزال خود آنرا اصلاح فرما.
«استصلاح» در مقابل «استفساد» است.
استصلاح به معناى خواستن صلاح و اصلاح است
و استفساد همت گماردن در افساد و از پى فساد رفتن است.
امام سجاد (ع) در اين جملهى دعا، گويى مىخواهد عرض كند:
بار الها! مرا هرگز به خودم وامگذار و همواره عنايت و تفضل تو در جميع شئون مادى و معنوى شامل حال من باشد.
اين عبارت كوتاه مىتواند تمام اوضاع و احوال نامتعادل جسم و جان را دربر گيرد و همهى آنها را شامل شود، از قبيل ناتوانى بدن، ضعف اعصاب، كم يا زياد شدن فشار خون، ناموزونى ضربان قلب، پريشان فكرى، اضطراب روان،
و به طور خلاصه تمامى آنچه نظير آنهاست مشمول كلمهى فساد است و امام (ع) اصلاح همهى آنها را از پيشگاه خداوند بزرگ درخواست مىنمايد.
توجه به حضرت باريتعالى براى رفع مفاسد و بلايا و اعادهى نعمتها و عطاياى الهى مخصوص ائمهى طاهرين عليهمالسلام نيست، بلكه تمام مردم بايد رفتارى اينچنين داشته باشند و همانند پيشوايان بزرگ دينى در حل مشكلات و برطرف ساختن مصائب از خداوند استمداد نمايند.
على (ع) در اين باره فرموده است:
و لو ان الناس حين تنزل بهم النقم و تزول عنهم النعم فزعوا الى ربهم بصدق من نياتهم و وله من قلوبهم لرد عليهم كل شارد و اصلح لهم كل فاسد.
على (ع) فرموده: اگر مردم در موقعى كه نقمت بر آنان وارد مىشود و نعمت از دستشان مىرود متوجه خدا شوند و با صدق نيت و از صميم قلب او را بخوانند خداوند نعمتهاى از دست رفته را به آنان بر مىگرداند و همهى مفاسدشان را اصلاح مىنمايد.
اگر پروردگار عنايت فرمايد و دعاى دعاكنندگان را در اصلاح مفاسد اجابت كند فسادهاى واقعى از ميان مىرود و صلاح و سعادت جايگزين آنها مىگردد، زيرا خداوند به تمامى حقايق واقف است و صلاح و فساد واقعى را مىداند.
اما اگر بشر بخواهد اين مهم را به عهده بگيرد، فساد را براندازد و صلاح را به جاى آن برقرار نمايد هميشه و همه جا به انجام اين كار موفق نمىشود زيرا ممكن است در پارهاى از مواقع هواى نفس يا نارسايى علم، او را از درك واقع بازدارد، فساد در نظرش صلاح جلوه كند، جامعه را به مسير باطل سوق دهد و موجبات بدبختى آنان را فراهم آورد.