1- امام علیه السلام عاشق خداست وتمام اندیشه مبارکش این است که رضای معشوق را جلب کند،دغدغه اش این است چه کنم که مرا دوست داشته باشد. از طرفی امام علیه السلام دلسوز امت است ،می خواهد که مردم نیز لذت انس با خدا را بچشند تابه رشد و کمال برسند. دعاهای صحیفه سجادیه نیز حول همین محور است از جمله همین دعا: «خدایا خیر را به دست من جاری کن....» از بزرگی شنیدم روایتی از امام صادق علیه السلام را که :«خداوند فرمود خیر را خلق کردم و آن را به دست هرکس که دوستش دارم جاری میکنم پس خوشا بحال کسی من خیر را به دست او جاری کنم ...» پس معنای دعای امام سجاد علیه السلام این می شود:«خدایا مرا دوست داشته باش..» وای... چه مراوده ای...چه چیز بهتر ازاین... رشته ای بر گردنم افکنده دوست می کشد هرجا که خاطر خواه اوست وامام علیه السلام آفت آن را هم بیان می فرماید:«ولاتمحقه بالمن». در سوره بقره/۲۴۶ می فرماید:«لاتبطلوا صدقاتکم بالمن والاذی» خدایا از تو می خواهم این خیری را که تو به دست من جاری کردی با منت گذاشتن از بین نبرم. بالمهدی علیه السلام.