7- بشر دوستى آدمى را وامى‏دارد كه به بيماران بى‏بضاعت كمك كند، به افتادگان دستگيرى نمايد، عناصر گرسنه را سير كند و افراد يتيم را مورد نوازش قرار دهد و از اين قبيل اعمال خيرخواهانه‏ى انسانى. على (ع) موقعى كه مالك اشتر را مامور مصر مى‏نمايد و حكومت آن كشور پهناور را به وى مى‏سپارد دستورهاى لازم را ضمن عهدنامه‏ى مبسوطى كه مرقوم فرموده، به وى مى‏دهد و در اوايل نامه از بشردوستى و محبت سخن مى‏گويد و توصيه مى‏كند كه اين سجيه‏ى انسانى را درباره‏ى تمامى مردم از مسلمان و غيرمسلمان رعايت بنمايد. و اشعر قلبك الرحمه للرعيه و المحبه لهم و اللطف بهم و لا تكونن عليهم سبعا ضاريا تغتنم اكلهم فانهم صنفان: اما اخ لك فى الدين، او نظير لك فى الخلق. مالك! دلت را مهيا كن تا با رحمت و محبت و يا لطف و مهربانى با مردم برخورد نمايى. مبادا همچون درنده‏اى كه خوردن شكار خويش را مغتنم مى‏شمارد با آنان مواجه گردى چه آنكه مردم مصر دو گروه‏اند: يا از نظر دينى برادر تو هستند، يا از جهت آفرينش و خلقت همانند تو، و در هر دو صورت، انسان‏اند و بايد با روش انسانى با آنان معامله نمايى. در روايت ديگر، مامور ديگرى را مخاطب ساخته و فرموده است: عامل سائر الناس بالانصاف و عامل المومنين بالايثار. رفتارت با همه‏ى مردم براساس انصاف باشد و با برادران دينيت از روش خودگذشتگى و ايثار استفاده كن.