اين قطعه از دعا حاوى سه مطلب است:
اول از عيوب و نقائصى سخن مىگويد كه مىتواند موجب عيبجويى مردم شود،
دوم از اعمالى نام مىبرد كه ممكن است كسانى آن را مادهى ملامت و سرزنش قرار دهند،
سوم از كرايم نفس و بزرگواريها ياد مىكند كه از خدا مىخواهد كه آن را تتميم نمايد.